Transrektal prostat biyopsisi sonrası gelişen ateşli üriner sistem enfeksiyonu tedavisinde en uygun ilk seçenek antibiyotik ne olmalı?

Abstract

Amaç: Transrektal prostat biyopsisini takiben gelişen ve yüksek ateşin de eşlik ettiği şiddetli ürogenital sistem enfeksiyonu olan hastalarda, idrar kültür-antibiyogram sonuçları beklenirken, ilk etapta başlanacak en uygun parenteral ampirik antibiyotik seçeneklerinin belirlenmesini amaçladık. Gereç ve Yöntem: Kliniğimizde Mart 2007 ve Mayıs 2017 tarihleri arasında, transrektal ultrason (TRUS) eşliğinde prostat biyopsisi yapılan 492 hastanın verileri retrospektif olarak incelendi. Biyopsi sonrası erken dönemde ateşli üriner enfeksiyon tablosu ile kliniğimizde yatarak tedavi edilen 29 hasta çalışmaya dahil edildi. Tüm hastaların, demografik verileri, biyopsi endikasyonu, biyopsi öncesi PSA değerleri ve rektal muayene bulguları, profilaktik antibiyotik tedavisi, transrektal olarak ölçülen prostat hacimleri, biyopsi sonrası akut üriner retansiyon gelişimi, ateş esnasında alınan idrar ve kan kültür/ antibiyogram sonuçları, tedavide ilk tercih edilen ampirik parenteral antibiyotik ajan tercihi, yatış süresi ve yoğun bakım ihtiyacı parametreleri kaydedildi. Bulgular: TRUS eşliğinde biyopsi yapılan ve yaş ortalaması 67 ± 11,8 olan 492 olgunun 29’unda (%5.8) yüksek ateşli genitoüriner enfeksiyon geliştiği saptandı. Tüm hastalar yatarak tedavi edildi. Tüm hastalardan parenteral antibiyotik öncesinde idrar kültürü alındı. 19 (%65.5) hastada beraberinde kan kültürü de alındı. Çalışma grubunun ortalama prostat hacmi 42 ± 13,3 mL, ortalama PSA değeri 7,9 ± 4,7 ng/mL olarak saptandı. 26 hastada (%89.6) idrar kültüründe, 10 hastada (%34.4) ise kan kültüründe etken mikroorganizma üremesi saptandı. 3 hastada (%10.3) kateterizasyon gerektiren akut üriner retansiyon gelişimi kaydedildi. İlk tercih ampirik parenteral antibiyotik tedavileri sırasıyla seftriakson (%44.8), seftriakson+levofloksasin kombinasyonu (%31), karbapenem grubu (meropenem/imipenem) (%20 .6) ve tazobaktam (%3.4) olarak belirlendi. İzole edilen mikroorganizmalar sıklık sırasıyla E Coli (%61.5), Klepsiella spp (%19.2), Pseudomanas spp (%7.6), Proteus spp (%7.6) ve Enterococcus spp (%3.8) olarak belirlendi. 20 olguda (%68.9) kullanılan antibiyotiğe dirençli mikroorganizma üremesi olması sebebiyle ilaç değiştirildi. 2 hastada (%6.8) yoğun bakım ihtiyacı izlendi. Kültür/antibiyogralarda antibiyotik direnç izlenme oranı en düşük antimikrobiyal ajanlar sırasıyla imipenem (%0), meropenem (%0) ve amikasin (%7.6) olarak belirlendi. En sık direnç izlenen antimikrobiyal ajan ise siprofloksasin idi (%92.3). Sonuç: Prostat biyopsisi sonrası gelişen yüksek ateş kliniği ile başvuran hastalarda ilk seçenek parenteral antibiyotik tercihlerinin sırasıyla aminoglikozit ve karbapenem grubu ajanlar olduğunu tespit ettik.

Objective: To evaluate the most appropriate first choice empiric antibiotics in patients with post-prostate biopsy urinary infection with high fever while waiting the culture results. Material and Methods: A total of 29 males of 492 patients with iatrogenic urinary infection with fever who underwent transrectal ultrasound-guided prostate biopsy between March 2007 to May 2017 and treated impatiently were evaluated retrospectively. Clinical variables, including demographics, PSA levels, rectal examination findings, prostate volumes measured transrectally, urinary retention development, urine and blood culture results, the choice of empiric antibiotic, hospitalisation time and need for intensive care were noted. Results: 29 patients (5.8%) of 492 patients with a mean age of 67 ± 11,8 who underwent transrectal ultrasound-guided prostate biopsy were enrolled. All patients were treated impatiently. Urine cultures in all and blood cultures in 19 patients (65.5%) were obtained. Mean prostate volumes and mean PSA level were 42 ± 13,3 mL and 7,9 ± 4,7 ng/ mL, respectively. Urine cultures were positive in 26 and blood cultures were positive in 10 patients. Urinary retention was noted in 3 patients. First choice empiric agents were seftriaxon (44.8%), combination of seftriaxon and levofloxacin (31%), carbapenem group (meropenem/imipenem) (20.6%) and tazobactam (3.4%), respectively. Most isolated microorganisms were E Coli (61.5%), Klepsiella spp (19.2%), Pseudomanas spp (7.6%), Proteus (7.6%) and Enterococcus spp (3.8%), respectively. In 20 patients (%68.9) empiric antibiotic was changed because of resistant bacteria and/or inefective clinic antibiotic response. Intensive care was needed in 2 patients (6.8%). The most sensitive antimicrobial agents were imipenem (100%), meropenem (100%) and amikacin (92.4%), respectively. The most resistance was noted for ciprofloxasin (92.3%). Conclusions: In this cohort of patients, a significant resistance for ciprofloxacin was observed. However, carbapenem group antibiotics and amikacin were significantly sensitive to isolated bacteria in patients with severe iatrogenic urinary infection.