Aile hekimlerinin baş dönmesi yakınması ile başvuran hastaya yaklaşımının değerlendirilmesi

Abstract

Baş dönmesi şikâyeti, hastaların sağlık kuruluşlarına en sık başvuru nedenlerinden biridir. Bu şikâyetin bu kadar sık görülmesi işgücü kaybı ve tedavi masrafları açısından topluma önemli bir yük getirmektedir. Sosyal ve ekonomik olumsuzlukların yanı sıra hastayı psikolojik olarak da etkileyen bu semptomun ortadan bir an önce kaldırılması ve uygun tedavinin yapılması, hızlı ve doğru tanı koymakla mümkün olmaktadır. Birçok yakınmada olduğu gibi baş dönmesi şikâyeti ile hastalarımız öncelikle aile hekimliğine başvuruda bulunmaktadırlar. Aile hekimliğine başvuran bu hastaların aile hekimi tarafından doğru tanı konması ve tedavi planlamasının yapılması önem arz etmektedir. Bu çalışma da buradan yola çıkılarak planlanmıştır. Bu çalışmanın amacı, birinci basamakta görev yapmakta olan hekimlerinin baş dönmesi şikâyeti olan hastalara ilk yaklaşımlarını ve konu hakkındaki bilgilerini araştırarak ileride düzenlenecek eğitimlerin içerik planlamasına katkıda bulunmaktır. İnternet anketi tipinde olan bu çalışma her yaş ve deneyim seviyesinden 143 aile hekimi ile gerçekleştirildi. Anketimiz 26 sorudan oluşmaktaydı. Dermografik bilgileri içeren 5, hekim tecrübe ve deneyimini sorgulayan 11, hekimin bilgi seviyesi hakkında kendini nasıl hissettiği ile ilgili 7, bilgi edinme isteğini sorgulayan 3 soru yöneltildi. Ülkemizde aile hekimi sayısına uygun olarak örneklem sayısı artırılarak daha uzun süreli bir çalışma yapılıp daha net sonuçlar elde edilebilir. Elde ettiğimiz sonuçlara göre aile hekimleri çoğunlukla vertigo hastalarına birinci basamakta tanı koyup tedavi etmektedirler. Hastaların aile hekimlerine kolay ve hızlı bir şekilde ulaşabildikleri düşünüldüğünde birinci basamakta tedavi edilebilmeleri hastalar açısından oldukça avantajlıdır. Ayrıca bu durum branş hekimlerinin de iş yükünü azaltarak spesifik hastalara daha çok zaman ayırabilmelerini sağlamaktadır. Çalışmamızda aile hekimlerinin temel bilgilerinin yeterli düzeyde olduğu ancak rutinleşmiş bazı uygulamaların tanı koymada ve tedavi etmede gecikmelere sebep olduğu, gereğinden fazla sevke sebep olduğu, laboratuvar ve görüntüleme yöntemlerinin fazlaca kullanılmasına neden olduğu görülmüştür. İlaç tedavisi uygulamalarının yeniden konumlandırıcı manevralardan daha iyi bilindiği ve daha sık uygulandığı da çalışmamızda çıkan sonuçlardandır. Çalışmamızda hekimlerimizin bu eğitime katılma için istekli oldukları ve yüz yüze eğitimi diğer yöntemlerden daha çok tercih ettikleri sonucuna ulaştık.

Vertigo is one of the most common reasons due to which patients present to health institutions. The high incidence of this complaint puts a heavy burden on the society in terms of loss of workforce and treatment costs. In addition to causing social and economic drawbacks, this symptom has a psychological impact on patients, and efficient treatment and early elimination is possible with a rapid and accurate diagnosis. Similar to other complaints, patients first present to their family physician when they experience vertigo. Therefore, it is important that family physicians accurately diagnose and plan the treatment for these patients presenting to family medicine centers. This study was planned based on this aspect, and aimed it to contribute toward planning content for future trainings by investigating the initial approach adopted by the physicians working in primary care centers for the treatment of patients with vertigo and the physicians' knowledge on the subject. This online survey study included 143 family physicians of all ages and experience levels. Our survey consisted of 26 questions—5 questions regarding demographics, 11 questions regarding the experience and knowledge of the physician, 7 questions regarding the physician's thoughts about their level of knowledge, and 3 questions regarding the desire to obtain information. Clearer results can be obtained by increasing the sample size in accordance with the number of family physicians in Turkey and conducting a study with a longer period of evaluation. According to the results we obtained, family physicians mostly diagnose and treat patients with vertigo in the primary care setting. Since patients can reach their family physicians easily and quickly, treating them in the primary care setting is highly advantageous. In addition, this reduces the workload of specialist physicians and gives them more time to care for specific patients. In this study, it was observed that family physicians had sufficient fundamental knowledge; however, some routine practices led to delays in the diagnosis and treatment, increased referrals, and excessive use of laboratory tests and imaging methods. The present study also showed that there is more familiarity and frequent usage of drug therapies than those of repositioning maneuvers. In conclusion, we found that family physicians in Turkey were willing to participate in this training and preferred face-to-face trainings over other methods.