Long-term outcomes of absorb bioresorbable vascular scaffold using predilation, sizing, and postdilation protocol in a real-world patient population

Abstract

OBJECTIVE: Bioresorbable vascular scaffolds (BVSs) have been a disappointment in the evolution of drug-eluting stents used in percutaneous coronary intervention because an excessive number of thrombotic complications have been reported. The aim of this study was to evaluate long-term clinical outcomes of the Absorb BVS in patients treated using a predilation, proper sizing, and post-dilation implantation technique. METHODS: The records of 110 patients who had a total of 150 Absorb BVSs implanted were retrospectively analyzed. The rate of major adverse cardiovascular events (MACEs), defined as the composite of cardiac death, target vessel myocardial infarction (MI), and target-lesion revascularization were studied using quantitative coronary angiography. RESULTS: Of the study population, 80% were male and the mean age was 60±11.3 years. The most common diagnosis was stable angina (84%). The median length of follow-up was 53 months (range: 46-59 months). The rate of predilation and postdilation was 100%, and 95%, respectively. The 4-year rate of MACEs was 20%: cardiac death in 3 patients (2.7%), target vessel MI in 9 (8.2%), and target lesion revascularization in 20 (18.2%). Definite device thrombosis occurred in 6 of 110 patients (5.5%). One case of very late scaffold thrombosis was observed at 47 months. A small BVS diameter (2.5 mm) was found to be the most powerful independent predictor of a MACE (p=0.05). CONCLUSION: The Absorb BVS was associated with an increased risk of adverse events, including late and very late device thrombosis, despite the use of a good implementation protocol.

Amaç: Eriyebilen vasküler çatı (EVÇ), ilaç kaplı stent teknolojisinde en heyecan verici gelişme olarak son yıllarda önplana çıkmış fakat artmış tromboz komplikasyonları nedeniyle hayal kırıklığı yaşatmıştır. Bu çalışmada, çok büyükoranda predilatasyon-uygun çap postdilatasyon protokolü’neuyarak Absorb EVÇ yerleştirilen hasta grubunda uzun dönem klinik sonuçlar araştırılmıştır.Yöntemler: Bu geriye dönük çalışmaya 150 Absorb EVÇ yerleştirilen toplam 110 hasta dahil edildi. Uzun dönem takiptekardiyak ölüm, hedef damar miyokart enfarktüsü (ME), hedeflezyon revaskülarizasyonu olarak tanımlanan majör kardiyovasküler olaylar (MKO) değerlendirildi.Bulgular: Çalışmaya katılan hastaların %80’i erkek, ortalamayaş 60±11.3 yıldı. En sık tanı %84 kararlı anjinaydı. Ortancatakip süresi 53 aydı (aralık 46–59 ay). Hastaların predilatasyon, postdilatasyon oranları sırasıyla %100, %95’ti. Dört yıllıktakipte MKO oranı %20 bulundu. Hastaların 3’ünde (%2.7)kardiyak ölüm, 9’unda (%8.2) hedef damar ME ve 20’sinde(%18.2) hedef lezyon revaskülarizasyonu mevcuttu. Kesinçatı trombozu 6/110 (%5.5) hastada gözlemlendi. Bir hastada47. ayda çok geç dönem çatı trombozu izlendi. Küçük BVSçapı (2.5 mm) MKO’ların en güçlü öngördürücüsü saptandı(p=0.05).Sonuç: Absorb EVÇ, uygun yerleştirme protokolüne rağmen,artmış geç ve çok geç dönem çatı trombozunu da içerenolumsuz olaylarla ilişkilidir.