Relationship between histopathological features of aspirated thrombi and long-term left ventricular function in patients with ST-segment elevation myocardial infarction

Abstract

Objective: This study was an investigation of the severity ofinflammation (SOI) in aspirated material and thrombus age toexamine any association with pre-discharge and long-term leftventricular (LV) function after ST-elevation myocardial infarction (STEMI).Methods: The study group comprised 25 patients with STEMIfrom whom an occlusive thrombus was aspirated from the infarct-related artery with a 7-F catheter. The SOI in the aspirate was determined according to the mean leukocyte countin 5 high-power magnification fields and graded as mild in thepresence of ≤100 leukocytes per field or significant if therewere >100 leukocytes per field. The thrombi were categorizedas fresh or lytic/organized (L/O) using predefined criteria.Echocardiographic assessment was performed prior to discharge and at 1 year. Adverse left ventricular remodeling (LVR)was defined as a 20% increase in LV end-diastolic volume incomparison with baseline values.Results: LVR was observed in 8 patients. The mean leukocytecount of the aspirate (127.5±86.0 vs 227.2±120.7; p=0.026)and frequency of significant inflammation (35% vs 75%;p=0.046) were significantly higher in the group with LVR. Theserum high-sensitivity C-reactive protein (hsCRP) level wassignificantly correlated with the leukocyte count of the aspirate (r=0.532; p=0.006). An L/O thrombus was related to betterpre-discharge and long-term LV volumes and ejection fractionvalues compared with a fresh thrombus.Conclusion: A significant increase in the leukocyte count inthe aspirate and a fresh thrombus might predict long-term LVfunctional deterioration irrespective of the clinical and procedure-related characteristics. In addition, serum markers of inflammation, like hsCRP, might also reflect the intensity of thelocal inflammatory response at the site of occlusion.

Amaç: Bu çalışmada, ST yükselmeli miyokart enfarktüsü(STYME) sonrası emme yöntemiyle alınan pıhtının yaşı veyangı düzeyinin (YD), taburculuk öncesi ve uzun dönem solventrikül (SV) fonksiyonlarıyla olası ilişkisi araştırıldı.Yöntemler: Çalışmaya enfarktüsle ilişkili arterden tıkayıcı pıhtının 7-F kateter yardımıyla alındığı 25 STYME hastası dahiledildi. Pıhtının YD, beş yüksek düzeyde büyütme alanındagörülen ortalama lökosit sayısına göre derecelendirildi: alanbaşına hafif ≤100 lökosit ve belirgin >100 lökosit. Ayrıca, örnek daha önceden tanımlanmış kriterlere göre taze veya litik/organize (L/O) olarak da sınıflandırıldı. Ekokardiyografik değerlendirme taburculuk öncesi ve birinci yılda yapıldı. Olumsuzsol ventrikül yeniden biçimlenmesi (SVYB), SV diyastol sonuhacminde başlangıç değerine göre %20 artış olması şeklindetanımlandı.Bulgular: SVYB sekiz hastada gözlendi. Alınan örneğin ortalama lökosit sayımı (127.5±86.0 ve 227.2±120.7; p=0.026) vebelirgin yangısı olan hastaların sıklığı (%35 ve %75; p=0.046)SVYB gözlenen grupta anlamlı olarak daha yüksekti. Serumyüksek duyarlıklı keratin C-reaktif protein (hsCRP) düzeyi, örneğin lökosit sayımıyla anlamlı biçimde orantılıydı (r=0.532,p=0.006). Örneğin L/O yapısı, taze pıhtı varlığına kıyasla dahaiyi taburculuk öncesi ve uzun dönem SV hacimleri ve ejeksiyonfraksiyonu değerleriyle ilişkiliydi.Sonuç: Örnekte artmış lökosit sayısı ve taze pıhtı varlığı, klinikve işlemle ilişkili özelliklerden bağımsız olarak SV fonksiyonlarında uzun dönemde bozulma ile ilişkili olabilir. Bunun yanında, hsCRP gibi serum yangı belirteçleri tıkanıklık bölgesindekiyangısal cevabın şiddetini yansıtabilir.