Traditional and complementary medicine perspectives of family physicians in Istanbul

Abstract

Introduction: The World Health Organization, within the scope of the Traditional Medicine Strategy for 2014-2023, recommends the development of integrated health policies, particularly in the area of primary healthcare. However, family physicians often report feeling insufficiently trained to effectively integrate these practices into patient care. This study aims to assess the views, understanding, and experiences of family physicians regarding the utilization of Traditional & Complementary Medicine (T&CM).Methods: The family physicians employed by the Istanbul Health Directorate Public Health Services were solicited to participate in an 18-question online survey to assess their level of education in T&CM methods, their views on integration of T&CM into family medicine, and the impact of these practices on patient care.Results: A total of 324 family physicians took part in the survey; 12.0% were specialists, 64.5% had worked in primary care for over 10 years, and 59.6% were in the age range of 31-50 years. Among the physicians, the majority (70.1%) reported a preference for integrating T&CM practices with conventional medicine (ConvM). The majority of the participants (71.6%) had no formal T&CM training, and 66.4% reported inquiring about T&CM in their patient consultations. Over half of the physicians (56.79%) believed that T&CM methods should be used in preventive medicine. The most widely recognized T&CM technique was cupping therapy (18.5%), which was also the most frequently recommended method by physicians.Conclusion: Most of the family physicians who participated in the study expressed a desire for integrative medicine, despite acknowledging limited formal education in this field. Offering physicians training in evidence-based complementary medicine therapies could provide them with additional non-invasive treatment options. However, patients' diffidence to inform their family physicians about T&CM practices they undergo may pose significant risks. As a result, incorporating education on integrative medicine into formal medical education and residency training may be necessary.

Giriş: Dünya Sağlık Örgütü, 2014-2023 Geleneksel Tıp Stratejisi kapsamında, özellikle birinci basamak sağlık hizmetleri alanında entegre sağlık politikaları geliştirilmesini tavsiye etmektedir. Öte yandan, aile hekimleri genellikle bu uygulamaları hasta bakımına etkili bir şekilde entegre etmek için yetersiz eğitim aldıklarını hissettiklerini bildirmektedir. Bu çalışma, aile hekimlerinin Geleneksel ve Tamamlayıcı Tıp (GETAT) kullanımına ilişkin görüş, anlayış ve deneyimlerini değerlendirmeyi amaçlamaktadır.Yöntem: İstanbul Sağlık Müdürlüğü Halk Sağlığı Hizmetleri’ne bağlı görev yapan aile hekimlerine 18 soruluk çevrimiçi bir anket uygulanarak GETAT yöntemleri konusundaki eğitim düzeyleri, GETAT uygulamalarının aile hekimliğine entegrasyonu ve hasta bakımı üzerine etkileri gibi konularla ilgili görüşleri değerlendirilmiştir.Bulgular: Ankete toplam 324 aile hekimi katılmıştır; bunların %12,0'si uzman, %64,5'i 10 yıldan fazla birinci basamakta çalışmış ve %59,6'sı 31-50 yaş aralığındaydı. Hekimlerin %70,1'i GETAT uygulamalarının konvansiyonel tıp ile entegre edilmesini tercih ettiğini bildirdi. Katılımcıların büyük çoğunluğu (%71,6) formal bir GETAT eğitimi almamıştı ve %66,4'ü hasta konsültasyonlarında GETAT hakkında sorular sorduğunu bildirmiştir. Hekimlerin yarısından fazlası (%56,79) koruyucu hekimlikte GETAT yöntemlerinin kullanılması gerektiğine inanmaktadır. En çok tanınan T&CM tekniği, hekimler tarafından da en sık önerilen yöntem olan kupa tedavisi (%18,5) idi.Sonuç: Çalışmaya katılan aile hekimlerinin çoğu, bu alandaki örgün eğitimlerinin sınırlı olduğunu kabul etmelerine rağmen, entegratif tıbba ilgi duyduklarını belirtmişlerdir. Kanıta dayalı tamamlayıcı tıp terapileri konusunda doktorlara eğitim vermek, onlara invaziv olmayan ek tedavi seçenekleri sağlayabilir. Öte yandan, hastaların başvurdukları GETAT uygulamaları hakkında aile hekimlerine bilgi verme konusundaki çekinceleri önemli riskler oluşturabilir. Sonuç olarak, tamamlayıcı tıp eğitimini resmi tıp eğitimi ve uzmanlık eğitimi ile birleştirmek gerekli olabilir.