Hasta yakınlarının aile yaşam doyumu ve umutsuzluk düzeyleri

Abstract

Amaç: Bu çalışma hasta yakınlarının aile yaşam doyumu ve umutsuzluk düzeylerini incelemek amacı ile gerçekleştirilmiştir.Materyal ve Metot: Tanımlayıcı tipte olan çalışmaya; Kasım 2018- Mart 2019 tarihleri arasında İstanbul’da özel bir hastanede hastasına bakım veren 345 hasta yakını katılmıştır Veri toplamak amacıyla yapılandırılmış tanıtıcı özellikler veri formu, Aile Yaşam Doyumu Ölçeği (AYDÖ) ve Beck Umutsuzluk Ölçeği (BUÖ) kullanılmıştır.Bulgular: Hasta yakınlarının AYDÖ toplam puan ortalaması 138,52±22,49, BUÖ toplam puan ortalaması ise 7,10±4,40 olarak bulunmuştur. Refakat edilen hastanın tanılanma süresinin bir yıl ve üzeri olması (p<0,001) ve yatış süresinin 51 günden uzun olması (p=0,007) hasta yakınlarının AYDÖ puan ortalamalarında istatistiksel olarak anlamlı azalma oluşturduğu belirlenmiştir. Ebeveyn olan hasta yakınlarının BUÖ puan ortalamaları, hastaların eşleri, kızları, oğulları ve diğer yakınlarına göre daha yüksek bulunmuştur (p<0,001). Refakat edilen hastanın 0-17 ve yaş grubunda olması (p<0,001) ve cerrahi hastalıklardan tedavi almasının (p=0,006) BUÖ puan ortalamasını istatistiksel olarak yüksek olduğu saptanmıştır. Hasta yakınlarının AYDÖ ve BUÖ puan ortalamaları arasında negatif yönde zayıf bir ilişki saptanmıştır (r=-0,387; p<0,001).Sonuç: Hasta yakınlarının ailesi ile birlikte olduğunda ortalamanın üstünde bir aile yaşam doyumuna sahip olduğu ve umutsuzluk düzeylerinin ortalamanın altında olduğu görülmüştür. Hasta yakınlarının aile yaşam doyumları arttıkça umutsuzluk düzeylerinin azaldığı görülmektedir. Çalışma bulgularına göre öğrenim düzeyi ve gelir düzeyi düşük, tanılanma ve yatış süresi uzun, cerrahi hastalıklar nedeniyle tedavi alan ve özellikle 0-17 yaş grubundaki hastaların ebeveynlerine sosyal destek konusunda daha özen gösterilmesi gerektiği düşünülmektedir.

Objective: This study was carried out to examine the level of family life satisfaction and hopelessness in the relatives of the patients.Materials and Methods: 344 relatives of the patients in one private hospital in Istanbul participated in this descriptive study between November 2018 and March 2019. Descriptive features data form, Family Life Satisfaction Scale (FLSS) and Beck Hopelessness Scale (BHS) were used to collect data. It was held between November 2018 and February 2019.Results: The FLLS average score of the relatives was found to be 138.52±22.49, and the total BHS average score was 7.10±4.40. It was determined that the length of the diagnosing period of a year or more (p<0.001) as well as hospitalization longer than 51 days (p=0.007) result in a statistically significant difference in average scores in FLSS. The average score in the BHS of parents was found to be higher than that of spouses, daughters, sons, and other relatives (p<0.001). A negative yet weak relationship between average scores in FLSS and BHS were determined in patient’s relatives (r=-0.387; p<0.001).Conclusion: According to results, it can be said that the relatives had an above-average family life satisfaction when they were with their family and their level of hopelessness was below the average. It was determined that the levels of hopelessness decreased as the family life the satisfaction of the relatives of the patients increased. According to the findings of this study, it is thought that more care should be shown for social support for patients’ parents with low income and education levels whose children experience a long diagnosing and hospitalization period and are treated due to surgical conditions, especially if they are from the 0-17 age group.