Özel eğitim alan engelli birey ve ailelerinde fiziksel aktivite düzeyinin araştırılması

Abstract

Çalışmamızın amacı özel eğitim kurumlarında eğitim alan engelli bireylerde ve onların ailelerin de fiziksel aktivite düzeylerini saptamaktır. Çalışmamıza dahil edilme kriterlerine uyan 5-18 yaşları arasında; 15 bedensel engellli, 15 hafif mental retarde ve 15 otizm tanısı almış 45 engelli birey ve aileleri alındı. Engelli bireylere uygulanan değerlendirmeler Kaba Motor Fonksiyon Sınıflama Sistemi, 10 Metre Yürüme Testi, Çocukluk ve Ergenlik Fiziksel Aktivite Biçimleri Anketi, Pedometre iken engelli birey ailelerine uygulanan değerlendirmeler Cooper Anketi, Beck Depresyon Envanteri, Uluslararası Fiziksel Aktivite Anketi Kısa Form ve Pedometredir. Çalışmamızdaki engelli bireylere uygulanan değerlendirmeler sonucunda engelli bireylerin tipik gelişim gösteren akranlarına kıyasla daha inaktif oldukları belirlendi. Çocukluk ve Ergenlik Fiziksel Aktivite Anketi okul tabanlı aktiviteleri sorgulamıştır. Çalışmamızda anket sonuçları engelli çocukların okul içi fiziksel aktiviteye katılımlarının düşük olduğunu gösterdi. Engelli çocukların pedometre değerleri hedef adım sayılarından daha düşüktür. 10 metre yürüme testi sonucunda çocukların ambulatuar aktivitelerinde normal yürüme hızından daha düşük hızlarda yürüdüklerini saptandı. Ailelere uygulanan değerlendirmeler sonucunda ise ailelerin diğer yetişken bireylere göre daha sedanter bir yaşam sürdükleri sonucuna ulaşıldı. UFAA ve Cooper anketleri ile ailelerin fiziksel aktiviteye katılımlarını sorgulandı. Bulunan sonuçlara göre ailelerin fiziksel aktivitelere katılımları düşük seviyededir. Pedometre değerleri ise engelli çocuklarda olduğu gibi hedef adım sayısından daha düşük düzeydedir. Ailelerin depresyon seviyelerini öğrenmek için uyguladığımız Beck Depresyon Envanteri sonuçlarına göre ise aileler çoğunlukla hafif düzeyde depresyon skorlarına sahiptir. Fiziksel aktivitenin sağladığı avantajlara karşı bireyler bilgilendirilmelidir. Çocukların aktif sosyal yaşamda daha bağımsız olmaları fiziksel aktivite ile mümkündür.

The purpose of our study is to determine the physical activity levels of disabled people and their families who are trained in special education institutions. Between the ages of 5-18 who meet the inclusion criteria for our study; 45 handicapped individuals and their families who had 15 bodily handicaps, 15 mild mental retardations and 15 autism were taken. Assessments applied to disabled people are: GMFM-CS, 10-Meter Walking Test, Childhood and Adolescent Physical Activity Forms Questionnaire, Pedometer. Assessments applied to families of disabled people are: Cooper Survey, Beck Depression Inventory, International Physical Activity Questionnaire Short Form, Pedometer. As a result of evaluations of disabled people in our study, we found that disabled people are more inactive than their typically developing peers. The Childhood and Adolescence Questionnaire questioned school-based activities, survey results showed that children with disabilities had a low level of participation in school physical activity. Pedometer values for disabled children are lower than target step counts. As a result of the 10-meter walking test, we found that children walked in ambulatory activities at lower speeds than normal walking speed. As a result of the evaluations applied to the families, we reached the result that the families were more sedentary than the other adult individuals. With the IPAQ and Cooper Survey, we questioned the participation of families in physical activity. According to the results, families' participation in physical activity is low. Pedometer values are lower than the number of target steps, such as in children with disabilities. According to the results of Beck Depression Inventory which we applied to determine the depression levels of the families, the parents mostly had mild depression scores. Individuals should be informed about the advantages of physical activity. Children should be more independent in active social life by physical activity.