1,25(OH)2D3 vitaminin apopitoz ve oksidatif stres üzerine doza bağlı etkileri

Abstract

Bu çalışmanın amacı1,25(OH)2D3 vitamininin apopitoz ve oksidatif stres üzerine doza bağlı etkilerini araştırmaktır. İstanbul Medipol Üniversitesi Rejeneratif ve Restoratif Tıp Araştırmaları Merkezinde (REMER) yapılan çalışmamızda kontrol ve deney grubu olarak 10 haftalık 50 adet erkek Balb/c türü fare kullanıldı. Fareler her bir grup 10 adet fareden oluşmak üzere 5 gruba ayrıldı. Oluşturulan deney gruplarından düşük doz D vitamini grubuna (0.5 μg/kg), orta doz D vitamini grubuna (1 μg/kg), orta yüksek doz D vitamini grubuna (5 μg/kg) ve yüksek doz D vitamini grubuna (10 μg/kg) 1,25(OH)2D3 vitamini intraperitoneal olarak 14 gün boyunca haftada 3 kez enjekte edildi. Kontrol grubuna ise serum fizyolojik yine intraperitonal olarak verildi. Çalışma sonunda farelerden elde edilen serumlarda Annexin V Eliza yöntemi ile, kalsiyum, TAK, TOS kolorimetrik yöntemle ölçüldü. TOS /TAKx100 formülü kullanılarak OSI değeri hesaplandı. Farelerden alınan böbrek ve karaciğer dokularında ise PAS ve hematoksilen eozin ile boyama yapılarak histokimyasal inceleme yapıldı. Orta-yüksek doz D vitamini (5 μ/kg) uygulaması sonucu kontrol grubuna ile karşılaştırıldığında istatistiksel olarak anlamlı şekilde serumda TAK değerlerinin azaldığı, Annexin V değerinin düştüğü ve böbrekte glomerül mezengial matriks oranının yükseldiği gözlendi (p<0,05). Yüksek doz D vitamini (10 μ/kg) uygulaması sonucu kontrol grubu ile karşılaştırıldığında OSI değerinin istatistiksel olarak anlamlı şekilde yükseldiği, TAK ve Annexin V değerinin istatistiksel olarak anlamlı şekilde düştüğü, karaciğerde hasarlanmanın arttığı ve böbrekte glomerül mezengial matriks oranının yükseldiği gözlendi (p<0,05). Bu çalışmada, antioksidan olarak tanımlanan D vitamininin orta-yüksek doz ve yüksek dozlarının oksidatif stresi arttırdığı, karaciğer ve böbrekte histopatolojik lezyonlara sebep olduğu ortaya konmuştur.

The main purpose of this study was to observe the effects of 1,25(OH)2D3 depending on dose on apoptosis and oxidative stress. This study was conducted at Istanbul Medipol University Regeneative and Restorative Medicine Research Center (REMER). In the present study, 50 male Balb/c mouse, 10- weeks of age were used. They were divided into five equal groups as one for control and others for experimental groups. Experimental groups involving 1,25(OH)2D3 vitamin treatment were dosed by intraperitoneal injection for 14 days three times a week (Monday, Wednesday, Friday) with (0.5 μg/kg) to low dose vitamin D group, (1 μg/kg) to medium dose vitamin D group, (5 μg/kg) to medium high dose vitamin D group and (10 μg/kg) to high dose vitamin D group. Control mouses were received only physiological saline solution intraperitoneally. Annexin V was determined by Elisa method; calcium, total oxidant level (TOS) and total antioxidative capacity (TAC) were determined by colorimetric method on the serum that obtained from mouses at the end of the experiment. Oxidative stress index (OSI) was calculated using TOS/TAC×100 formule. Histochemical investigations were studied in liver and kidney tissue samples obtained from mouses. It is found for the comparison of medium-high dose vitamin D (5 μ/kg) with control group; TAK value has a statistically significant decrease in serum, Annexin V value has decreased and glomerular mesangial matrix ratio is increased in kidney (p<0,05). When high dose vitamin D (10 μ/kg) group compared with control group; it is observed that OSI value had a statisticaly significant increase, TAK and Annexin V values had a statistically significant decrease, increase in liver damage and increase in glomerular mesangial matrix ratio of kidney (p<0,05). Eventhough vitamin D is known as an antioxidant, this study suggests that high levels of vitamin D increases oxidative stress and results with histopathological lesions on liver and kidney.