The prevalence of fibromyalgia in patients with restless legs syndrome

Abstract

Objective: To determine the prevalence of fibromyalgia (FM) in patients with Restless legs syndrome (RLS), and to evaluate the relationship of FM and the scales of quality of life. Materials and Methods: Thirty patients aged between 18-65 years (20 females, 10 males) with RLS and 30 healthy control subjects (17 female, 13 male) participated in our study. The patients were assessed using the the RLS Severity Rating Scale. The Pittsburg Sleep Quality Index (PSQI), Beck Depression Inventory, Beck Anxiety Questionnaire, and Quality of Life Short form-36 (SF-36) were given to both the patient and control group. The American College of Rheumatology criteria were used to diagnose FM. Results: The average age of the patients was 44.73 +/- 11.23 years, the average age of the control group was 46.00 +/- 12.23 years. The prevalence of FM was 36.7% in the patient group and 6.7% in the control group (p=0.01). PSQI, depression and anxiety scores were significantly worse in the patient group (p=0.0001; p=0.004; p=0.000). The patients with RLS had higher scores of mental health, social functioning, pain, and general perception of SF-36, and scale for the evaluation of quality of life (p=0.004; p=0.023; p<0.001; p=0.001; p=0.13); the scores for physical and emotional limitations did not differ between the patient and the control group. However, if a patient with RLS had additional FM symptoms, the general perception scores of the body were worse (p=0.029). When we compared the scores of the patients with both RLS and FM with the healthy group, the anxiety scores were the most increased (three times). Conclusion: The prevelance of FM was frequent (36.67%) in patients with moderate and severe RLS. RLS impairs quality of life. However, coexistence of the two diseases only worsened patients' assessments of their own health score, and affected their anxiety scores the most.

Amaç: Çalışmamızın amacı Huzursuz bacaklar sendromlu (HBS) hastalarda fibromiyalji (FM) sıklığını belirlemek, yaşam kalitesi ölçekleri ve FM arasındaki ilişkiyi değerlendirmektir. Gereç ve Yöntem: Çalışmamıza 18-65 yaş arasında HBS tanısı almış 30 hasta (20 kadın, 10 erkek) ve 30 sağlıklı kontrol (17 kadın, 13 erkek) katıldı. Hasta grubuna HBS Ağırlık Derecesi Ölçeği uygulanırken, hem hasta hem de kontrol grubuna Pittsburg Uyku Kalitesi İndeksi (PUKİ), Beck Depresyon Ölçeği, Beck Anksiyete Ölçeği ve Yaşam Kalitesi Kısa form-36 (KF-36) verildi. FM tanısı için Romatoloji Amerikan Koleji tarafından düzenlenen kriterler kullanıldı. Bulgular: Hastaların yaş ortalaması 44,73±11,23 yaş, kontrol grubun yaş ortalaması 46,00±12,23 yaş idi. Hastaların %36,7’sinde FM varken, kontrol grubunun %6,7’sinde vardı (p=0,01). Hastaların PUKİ, depresyon ve anksiyete skorları anlamlı olarak daha kötüydü (p=0,0001; p=0,004; p=0,000). Yaşam kalitesini değerlendirme ölçeğine (KF-36) göre ise HBS’si olanlarda enerji, ruhsal sağlık, sosyal fonksiyon, ağrı ve genel algı puanları anlamlı olarak daha yüksekken (p=0,004; p=0,023, p=0,0001; p=0,001; p=0,13), fiziksel ve emosyonel kısıtlılık puanları arasında kontrol grubu ile fark saptanmadı. Ancak HBS olanlarda ek olarak FM varlığı sadece vücut genel algı değerinde kötüleşmeye neden olmaktaydı (p=0,029). HBS ve FM bulguları olan hastalar hiçbir hastalığı olmayan grupla karşılaştırılınca en çok anksiyete puanlarında (üç kat) artma olduğu tespit edildi. Sonuç: Orta ve şiddetli HBS’li hastalarda FM sıktır (%36,67). HBS yaşam kalitesini bozmaktadır. Ancak iki hastalığın birlikteliği sadece hastaların kendi sağlıklarını değerlendirme skorlarını kötüleştirmekte ve en çok anksiyete skorlarını olumsuz etkilemektedir.