Konservatif olarak tedavi edilen distal radius kırıklarında kemik mineral dansitesinin fonksiyonel ve radyolojik sonuçlara etkisi

Abstract

Amaç: Bu çalışma, kapalı redüksiyon ve alçılama ile tedavi edilen distal radius kırıklarının, fonksiyonel ve radyografik sonuçları üzerine kemik mineral yoğunluğunun etkisini değerlendirmek üzere tasarlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Distal radius kırığı nedeniyle kapalı redüksiyon ve kısa kol alçı ile tedavi edilen 52 hasta (21 erkek, 31 kadın, 31 sağ, 21 sol el bileği, ortalama yaş 63,4 (50-84)) çalışmaya alındı. Hastalar kemik mineral yoğunluğu ölçüm sonuçlarına göre düşük (grup 1, n=31) ve normal (grup 2, n=21) şeklinde gruplara ayrıldı. Gruplar iyileşme zamanı, son kontrollerin radyografik parametreleri ve Gartland-Werley fonksiyonel skorlarına göre karşılaştırıldı. Bulgular: Her iki grup kırık tipi, baskın taraf, cinsiyet dağılımı ve ortalama yaş bakımından homojendi (p=0,18; p=0,96, p=0,38 ve p=0,42). İki grup arasında radyal eğim kaybı (p=0,17), volar tilt kaybı (p=0,24) ve radyal kısalma miktarı (p=0,14) bakımından anlamlı farklılık yoktu. Aynı zamanda kaynama zamanı açısından gruplar arasında anlamlı farklılık yoktu (p=0,87). Düşük kemik mineral yoğunluğu olanlarda fonksiyonel skorlar anlamlı düzeyde daha düşüktü (p=0,03) ve kemik mineral yoğunluğu ve fonksiyonel sonuçlar arasında anlamlı pozitif bir ilişki bulundu (r=0,29, p=0,04). Fonksiyonel skorlar ile radyal kısalma miktarı, radyal inklinasyon ve volar tilt kaybı arasında anlamlı ilişki yoktu (p=0,53, p=0,38, p=0,57). Sonuç: Bu çalışma konservatif olarak tedavi edilen distal radius kırıklarında daha düşük kemik mineral yoğunluğu değerlerinin kaynama zamanı ve redüksiyon kaybı gelişimi üzerine anlamlı etkisi olmadığını ancak fonksiyonel sonuçları olumsuz etkilediğini göstermiştir.

Objective: This study was designed to evaluate the effect of bone mineral density on functional and radiographic results of distal radius fractures, which were treated with closed reduction and casting. Materials and Methods: Fifty-two patients [21 males, 31 females, 31 right, 21 left-wrist mean age: 63.4 years (range, 50-84)] who were treated with closed reduction and short arm casting due to fracture of distal radius were included in this study. Patients were divided into groups according to bone mineral density (BMD) measurement results as low (group 1, n=31) and normal (group 2, n=21). Groups were compared according to healing times, radiographic parameters of the last controls and Gartland-Werley functional scores. Results: The fracture type, dominant side, gender distribution and mean age were homogeneous in both group (p=0.18; p=0.96, p=0.38 and p=0.42). There were no significant differences in terms of loss of radial inclination (p=0.17), the volar tilt loss (p=0.24) and the amount of radial shortening (p=0.14) between two groups. There was also no significant difference between the groups in terms of time to union (p=0.87). Functional scores were significantly lower in group with low BMD (p=0.03) and a significant positive correlation was found between BMD and functional results (r=0.29, p=0.04). There was no significant correlation between functional scores and amount of shortening, loss of radial inclination and volar tilt (p=0.53, p=0.38 and p=0.57). Conclusion: This study showed that, lower BMD scores have no significant effect on healing time and loss of reduction of conservatively treated distal radius fractures, however affect adversely the functional results.