İlaç tedavi karmaşıklık puanının tedavi uyumuna etkisi

Abstract

Bu çalışmada Morisky Uyum Ölçeği kullanarak en az 3 ay süreyle ilaç kullanmış 18 yaş üstü hastaların tedavi uyumunun değerlendirilmesi ve İTKÖ (İlaç Tedavisi Karmaşıklık Ölçeği) ile ilaç tedavisi karmaşıklığının puanlandırılması, aralarındaki ilişkinin incelenmesi amaçlanmıştır. Bu çalışmaya en az 3 ay süre ile ilaç kullanan, çalışmaya katılmaya gönüllü olan 18 yaşından büyük hastalar dahil edilmiştir. Çalışmaya katılan hastaların çalışmaya dahil edilmesinde az 3 ay süre ile kullandığı ilaçları, yararlandıkları sağlık sigortası sisteminden belgelendirme şartı aranmıştır. Çalışmaya katılan hastaların %62,4'ü (n=126) kadın, %37,6'sı (n=76) erkektir. Bilgi düzeyi yüksek olan hasta grubunda astım tanı oranı istatistiksel olarak anlamlı düşüktür (p=0,047). Bilgi düzeyi yüksek olan hastalar motivasyon açısından kendi içinde değerlendirildiğinde motivasyonu yüksek olan hastaların yüzdesi, motivasyonu düşük olan hastaların yüzdesine göre istatistiksel olarak anlamlı düzeyde yüksektir (p<0,001). Motivasyonu yüksek/düşük hastaların Tedavi Rejim Karmaşıklık İndeksi düzeylerinde istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmadı (p=0,842). İTKÖ puanı yaş ve ek hastalık sayısı ile pozitif yönde istatistiksel olarak anlamlı ilişkili saptandı (her ikisi için p<0,001). Erkek cinsiyette KAH oranı kadınlara göre istatistiksel olarak anlamlı yüksek, depresyon ve diğer hastalık oranı kadınlarda erkelere göre istatistiksel olarak anlamlı yüksek saptandı (p<0,001 p=0,031 p=0,002). Hastalıklara göre İTKÖ puanı değerlendirildiğinde DM, HL, KAH, glokom, KOAH, astım hastalıklarına sahip olan hastalarda istatistiksel olarak anlamlı fark bulundu (p<0,001). Sonuç olarak; tedaviye uyum veya uyumsuzluk ya hep ya hiç şeklinde olmayıp tam uyum, kısmi uyum veya hiç uymama şeklinde görülebilir. Tedavi uyumunu için tek bir form yok, tedavi uyumu kişiye göre çok değişkeni olan bir dengedir. Her değişken her hastayı farklı etkileyebilir. Multidisipliner çalışma uyumdaki başarıyı arttırabilir.

This study aims to evaluate the medication adherence of patients and assesses the relationship of medication adherence with medication regimen complexity. Adherence was measured with the 6-item Morisky Medication Adherence Scale (MMAS-6), and Medication Regimen Complexity Index (MRCI) was used to quantify medication regimen complexity. Patients who volunteered for the study, older than 18 years of age, who used medications for at least 3 months were included in the study. A prerequisite of participation for the patients was to provide documentation from the health insurance system, proving the usage of the drugs for at least 3 months. 62.4% (n=126) of the patients participating in the study were female and 37.6% (n=76) were male. In the patient group with a high level of knowledge, the rate of asthma diagnosis was significantly lower (p=0.047). When patients with high level of knowledge are evaluated in terms of motivation, the percentage of patients with high motivation is significantly higher than the percentage of patients with low motivation (p<0.001). The MRCI was found to be positively and significantly correlated with age and the number of additional diseases (p<0.001 for both). The rate of Coronary Artery Disease (CAD) was found to be significantly higher in men than in women, and the rate of depression and other diseases was found to be significantly higher in women than in men (p<0.001 p=0.031 p=0.002). A significant difference was found in patients with DM, HL, CAD, glaucoma, COPD, and asthma when the MRCI score was evaluated according to the diseases they have (p<0.001). It is found that the compliance to the treatment is not binary, but can be classified as complete, partial, or non-compliance. Even within the classes, the treatment compliance varies greatly among patients and cannot be shaped into a single form. Each variable may affect each patient differently. Multidisciplinary work can increase success in adaptation.