Tip 2 diyabette sirkadiyen ritime uygun yapılan egzersizlerin etkisi

Abstract

Sirkadiyen ritime göre günün farklı zamanlarında yapılan egzersizler Tip 2 diyabet olan bireylerde glisemik indeksi değiştirebilmektedir. Çalışmamızın amacı sirkadiyen ritime uygun verilen egzersizlerin etkinliğinin araştırılmasıydı. 35-65 yaş arasında olan, 30 Tip 2 diyabet tanısı almış birey çalışmaya dahil edildi. Dahil edilen tüm bireylere Sabahçıl-Akşamcıl Anketi uygulanarak, sirkadiyen ritim değerlendirmesi yapıldı. Katılımcılar sirkadiyen ritimlerine göre sabahçıl ve akşamcıl kronotipli olmak üzere iki gruba ayrıldı. Sabahçıl kronotipte olan (1. grup) gruba ilk 6 hafta sabah ve sonraki 6 hafta akşam saatlerinde, akşamcıl kronotipte olan (2. grup) gruba ise ilk 6 hafta akşam ve sonraki 6 hafta sabah saatlerinde egzersizler uygulandı. Aerobik ve kuvvetlendirme egzersizleri ile yapılandırılmış egzersiz programı 12 hafta boyunca, haftada 3 gün olacak şekilde yapıldı. Her iki grupta katılımcıların rutin tedavilerine devam edip, egzersiz yapmadıkları 6 haftalık kontrol süreci mevcuttur. Katılımcıların egzersizlere başlamadan 6 hafta önce, egzersizlere başlarken ve egzersiz sonrası 6. ve 12. haftalarda kan değeri ölçümleri, kas gücü ölçümleri, altı dakika yürüme testi ve otuz saniye otur kalk testi ile mobilite, tek ayak üstünde durma testi ile denge, Ferrans & Powers Yaşam Kalitesi İndeksi ile yaşam kalitesi ve Pittsburgh Uyku Kalite İndeksi ile uyku kalitesi değerlendirildi. Her iki grupta sabah ve akşam egzersizleri kontrol sürecine kıyasla tüm değerlendirme parametrelerinde istatistiksel olarak anlamlı değişim sağladı (p<0,05). Sabahçıl kronotip grupta sabah egzersizlerinin, akşamcıl kronotip grupta akşam egzersizlerinin değerlendirme ölçümlerinde istatistiksel olarak daha fazla iyileşme sağladığı bulundu (p<0,05). Tip 2 DM'li bireylerde sirkadiyen ritime uyumlu zaman diliminde yapılan egzersizlerin daha etkin olduğu görüldü.

Exercises performed at different times of the day according to the circadian rhythm can change the glycemic index in individuals with Type 2 diabetes. The aim of our study was to investigate the effectiveness of exercises given following the circadian rhythm. 30 individuals between the ages of 35-65 who are diagnosed with Type 2 diabetes were included in the study. The circadian rhythm was evaluated by applying Morningness-Eveningness Questionnaire to all included individuals. Participants were divided into two groups according to their circadian rhythms as morning and evening chronotype. In the morning chronotype (group 1), exercises were applied in the morning hours for the first 6 weeks and in the evening hours for the next 6 weeks, and the in the evening chronotype (group 2) did exercises in the evening hours for the first 6 weeks and in the morning hours for the next 6 weeks. The exercise program structured with aerobic and strengthening exercises was carried out for 12 weeks and 3 days a week. In both groups, there was a 6-week control period in which the participants continued their routine treatment and did not exercise. Blood sample evaluations, muscle strength assessments, functional capacity assessments with 6- minute walking test and 30-second sit-up test, balance assessments with standing on one leg test, quality of life assessment with Ferrans&Powers Quality of Life Index, sleep quality assessment with Pittsburgh Sleep Quality Index of the participants will be carried out 6 weeks before starting the exercises, starting the exercises and 6th and 12th weeks after the exercise. In both groups, morning and evening exercises provided a statistically significant change in all evaluation parameters compared to the control period (p<0.05). It was found that morning exercises in the morning chronotype group and evening exercises in the evening chronotype group provided statistically more improvement in the evaluation measurements (p <0.05). Exercises performed in a time frame compatible with the circadian rhythm were found to be more effective in individuals with Type 2 DM.