Üç boyutlu ortognatik cerrahi planlamasında dört farklı dijital ölçü tekniğinin doğruluk ve hassasiyetinin prospektif olarak değerlendirilmesi

Abstract

Baş ve boynun yumuşak-sert dokuları, dentisyon ve temporomandibular eklem ortognatik cerrahi planlamanın belirleyici elemanlarıdır. Çenelerin birbirleriyle tedavi başlangıcındaki ilişkisinin ve çenelerin yeni pozisyonunun doğruluğu ve hassasiyeti doğru bir dentisyon kaydına bağlıdır. Dört farklı dental modelin dijital ortama aktarım yöntemi arasından klinik uygulanabilirliklerine, teknik zorluklarına, etkin maliyetlerine, doğruluk ve hassasiyetlerine göre 3 boyutlu ortognatik planlama için en basit ve uygulanabilir yöntemin belirlenmesi amaçlanmıştır. Çalışmada kullanılmak üzere bir hastanın üst ve alt çenelerinin alçı modellerine toplamda 10 küre şekilli porselen işaretleyici yerleştirilmiş ve modeller ağız içi optik tarayıcı ile tarama, dijital model tarayıcı ile tarama, bilgisayarlı tomografi ile tarama ve aljinat ölçünün dijital model tarayıcı ile taranması yöntemleri kullanılarak bir hafta arayla 10' ar kere dijital ortama aktarılmıştır. Dijital ortamda oluşturulan modellerde noktalar arası mesafeler horizontal ve vertikal olarak ölçülmüştür. Çalışmada elde edilen bulgular IBM SPSS Statistics 22.0 programı kullanılarak istatistiksel olarak değerlendirilmiştir. En doğru sonuçlar dijital model tarayıcı ile elde edilmiştir. Ölçümlerin tüm yöntemler için oldukça tutarlı olduğu görülmüştür (r = 0.99, p = 0.01, p<0.05).

Soft and hard tissues of head and neck, dentition and temporomandibular joint are the determinant factors in orthognathic surgery planning. Dentition has a very special importance because it defines the relationship between two jaws in 3D planning space before and after the osteotomies. In addition to this the outcome of orthognathic planning and accurate surgical splint fabrication strictly depends on accurate and precise dentition record. The aim of this study was to determine the most simple and feasible method for 3D orthognathic planning according to their clinical applicability, technical difficulties, effective costs, accuracy and precision among the four dental model transfer methods. A total of 10 spherical porcelain markers were placed in the plaster models of the upper and lower jaws of a patient and the models were scanned by ağıziçi optical scanner, extraoral optical scanner and cone beam computerized tomography, respectively. The alginate impression of these models were scanned by extraoral optical scanner. These procedures were repeated 10 times with one week intervals. In digital models, the distances between points are measured horizontal and vertically. All statistical analyses were performed using IBM SPSS Statistics 22.0 The most accurate results were obtained by the extraoral scanner. Measurements were found to be quite consistent for all methods (r = 0.99, p = 0.01, p <0.05).