Kronik boyun ağrısının propriyosepsiyon ve skapular diskinezi üzerine etkileri

Abstract

Amaç: Bu çalışma ile kronik boyun ağrısı olan bireylerde skapular diskinezi ve propriyosepsiyonun etkilerinin araştırılması ve sonuçların sağlıklı bireylerle karşılaştırılması amaçlanmıştır. Yöntem: Kronik boyun ağrısı olan hasta grubuna (HG) 30, sağlıklı kişilerden oluşan kontrol grubuna (KG) 30 katılımcı alınmıştır. Katılımcıların demografik bilgileri ve fizyolojik özellikleri kaydedildi. Dinamik skapular diskinezi Skapular Diskinezi Testi (SDT) ile ve statik skapular diskinezi Lateral Skapular Kayma Testi (LSST) ile değerlendirildi. Servikal eklem hareket açıklıkları ölçüldü. Servikal propriyosepsiyon tekrarlı açı testi ile, ağrı düzeyleri Vizüel Analog Skala (VAS) ile, boyun dizabilite durumu Boyun Ağrı ve Dizabilite Ölçeği ile (NPDS), Postür New York Postür Değerlendirme yöntemiyle, omuz problemleri de Kol, Omuz ve El Yaralanmaları Anketi (DASH) ile değerlendirildi. Bulgular: İki grup yaş, kilo, vücut kitle indeksi bakımından incelendiğinde gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmamıştır. Servikal eklem pozisyon hissinin değerlendirildiği tekrarlı açı testinde hata oranı KG lehine anlamlı bir fark göstermiştir. Eklem hareket açıklığı HG' de daha az bulunmuştur. VAS ve NPDS skorları iki grup arasında anlamlı bir farklılık göstermiştir. HG' nin KG' ye göre daha kötü postüre sahip olduğu görülmüştür. İki grup arasındaki DASH skoru istatistiksel olarak farklılık göstermiştir. Eklem hareket açıklığı ve eklem pozisyon hissi arasında her iki grup karşılaştırıldığında negatif korelasyon bulunmuştur. Sonuç: Kronik boyun ağrısı olan bireylerde sağlıklı kişilere göre karşılaştırıldığında tüm parametrelerde anlamlı bir fark bulundu. Kronik boyun ağrısı olan kişilerin fizyoterapi tedavi programlarına propriyosepsiyon, postür ve skapular stabilizasyon egzersizlerinin dahil edilmesinin tedavi etkinliği bakımından faydalı olabileceği kanısına varıldı.

Aim: In this study, we aimed to investigate the effect of proprioception and skapular diskinesia on patients with chronic neck pain and to compare the results with healthy individuals. Method: 30 individuals were recruited in chronic neck pain patients group (PG) and 30 individuls were included in healty control group (CG). Demographic and physiological variables were recorded. Dynamic scapular dyskinesia was tested with Scapular Dyskinesia Test (SDT) while static scapular dyskinesia was teasted with Lateral Scapular Slide Test (LSST). Servical range of motions were measured. Servical propriocaption evaluated with Repeated angle test, pain level was evaluated with Visual Analog Scale (VAS), neck disability status evaluated with Neck Pain and Disability Scale (NPDS), posture was evaluated with New York Posture Assessment and shoulder pathologies was evaluated with Disablity of the Arm, Shoulder and Hand questionnare (DASH). Results: There was no statistical mean difference in terms of age, weight and BMI between two groups. In repeated angle test which is used to evaluate servical proprioception, the percentage of error was found different in favor of PG. There were also statistical difference in VAS AND NPDS between the two groups. CG has better posture than PG. DASH score were measured statistically different between the two groups. It was found that there is a negative correlation between joint position sense and range of motion between the two groups. Conclusion: It was found a mean difference in all parameters when compared patients with chronic neck pain vs healty individuals. It could be suggested that Proprioception, posture and scapular stabilization exercises should be included in the physiotherapy treatment program to get more benefit from treatment of the patients with chronic neck pain.