Kronik pelvik ağrıda transvers friksiyon masajının ağrı ve yaşam kalitesi üzerine etkisi

Abstract

Çalışmamızın amacı kronik pelvik ağrılı (KPA) kadınlarda pelvik taban kaslarına uygulanan transvers friksiyon masajının (TFM) ağrı ve yaşam kalitesi üzerine etkisini ortaya koymaktı. 20 hasta ile sürdürülen çalışmamızda hastalara 4 hafta boyunca haftada 2 gün toplam 8 seans TFM uygulandı. Pelvik taban kasları hassasiyet, tetik nokta, spazm ve skar varlığı yönünden, alanında uzman fizyoterapist tarafından, digital palpasyon ile, ağrı şiddeti Görsel Analog Skalası (VAS) ile, yaşam kalitesi Short Form-36 (SF-36) Yaşam Kalitesi Anketi ile, depresyon durumu Beck Depresyon Ölçeği (BDÖ) ile değerlendirildi. Değerlendirme protokolü tedavi öncesi, tedavinin bitiminde ve tedavinin bitiminden 4 hafta sonra olmak üzere üç kez uygulandı. Hastaların yaş ortalaması 49,7 ± 10,31 idi. Çalışmamızın sonucunda, tedavinin hemen bitiminde hastaların ağrı şiddetinde azalma, yaşam kalitelerinde artma görülürken (p<0,05) depresyon durumunda istatistiksel olarak anlamlı bir iyileşme saptanmadı (p>0,05). Tedavi bitiminden 4 hafta sonra ise ağrı şiddetinde azalma, yaşam kalitesinde artmanın yanı sıra depresyon durumunda da iyileşme görüldü (p<0,05). Sonuç olarak, TFM tekniği KPA'lı hastalarda güvenle kullanılabilecek, non-invaziv, etkili ve ucuz bir yöntemdir.

The aim of our study was to reveal the effect of transverse friction massage (TFM) on pain and quality of life in women with chronic pelvic pain (CPA). In our study, 8 sessions of TFM were applied to 20 patients, 2 days a week for 4 weeks. Pelvic floor muscles were evaluated by digital palpation of an expert physiotherapist in terms of tenderness, trigger point, spasm and presence of scar tissue. Pain intensity was evaluated by Visual Analogue Scale (VAS), quality of life with Short Form-36 (SF-36) Quality of Life Survey and depression status of the patients with Beck Depression Inventory (BDI). Evaluation protocol was applied three times: before the treatment, right after the treatment and 4 weeks after the end of treatment. The mean age of the patients was 49,7 ± 10,31. As a result of our study, we found that there was a decrease in pain intensity and an increase in quality of life (p <0.05), but there was no statistically significant improvement in depression status at the end of the treatment (p> 0.05). 4 weeks after the end of the treatment, a decrease in pain severity, a decrease in quality of life as well as an improvement in depression were observed (p <0.05). As a result, TFM technique is a non-invasive, inexpensive and effective method which can be used safely in patients with CPA.