Hafif zihinsel engelli adölesanlarda düzenli egzersiz programının motor beceriler üzerine etkisi

Abstract

Amaç: Çalışmamızın amacı hafif derecedeki zihinsel engelli adölesanlarda uygulanabilen düzenli bir egzersiz programının bireyin motor becerilerine etkisini incelemektir. Yöntem: Çalışmamız bir özel eğitim merkezinde eğitim gören yaşları 10-18 arasında 40 hafif zihinsel engelli adölesan ile gerçekleştirildi. Çalışmaya katılan bireyler randomize iki gruba ayrıldı. Düzenli egzersiz programının uygulandığı grup (grup 1) ve kontol grubu (grup 2) olmak üzere 20'şer kişilik iki grup oluşturuldu. Uygulanan egzersiz programı haftada 2 kez 20'şer dakikalık seanslar ile 12 hafta uygulandı. Ebeveynlere ev ödevleri verilerek fiziksel aktivitenin devamlılığı sağlandı. Katılımcılara çalışmanın başında ve sonunda olmak üzere; Bruininks-Oseretsky motor yeterlilik testi kısa formu(BOT-2), Uluslararası fiziksel aktivite anketi kısa formu (IPAQ), 6 dakika yürüme testi (6MWT) ve Pediatrik yaşam kalitesi envanteri (PedsQL) uygulandı. Bulgular: Yapılan istatistiksel analizler sonucunda düzenli egzersiz programı uygulanan grup ile kontrol grubu arasında BOT-2 test skorlarında anlamlı farklılık bulundu (p<0,05). Grup 1 ve grup 2 arasında uygulanan IPAQ ve 6MWT skorları arasında istatistiksel fark bulundu (p<0,05). Uygulanan PedsQL testi sonucunda gruplar arası anlamlı farklılık bulunamadı (p>0,05). Tartışma: Çalışmamızın sonuçlarına göre düzenli fiziksel aktivite hafif zihinsel engelli adölesanlarda motor becerileri geliştirmiştir. Bunun yanısıra fiziksel aktivite seviyesinin ve fiziksel uygunluğun istatistiksel olarak anlamlı derecede arttığı gözlemlenmiştir. Katılımcıların yaşam kalitelerinde anlamlı fark meydana gelmemesi egzersiz programının kısa olması ile ilgili olabileceğini düşünüyoruz.

Purpose: The purpose of this study; investigate to the effects of applicable regular exercise program on their motor skills of mild mentally retarded adolescents. To observe and comparison their development of motor skills by increasing physical activity level with regular physical activity program on mild mentally retarded adolescents. Methods: Our study applied with 40 participants at ages between 10-18 in special education center. Participants divided to two group randomly. Group 1 (n=20) who had exercise program and group 2 (n=20) was a control group. Exercise program applied 2 sessions in a week and every session was 20 minutes. We applied that program during 12 week by giving homeworks to their parents which contribute their continuity of physical activiy. We applied some tests before and after intervention. Bruininks-Oseretsky Motor proficiency test short form (BOT-2), International Physical Activity Questionnaire short form (IPAQ) ,Six Minutes Walk Test (6MWT), and Pediatric Quality Of Life Invemtory (PedsQL) were applied. Results: As a result of statistical anaysis there is a significant development on BOT-2 test results (p<0,05). Also differences has been found significant statically on IPAQ and 6MWT tests scores (p<0,05). We did not find any significant differences between two groups on PedsQL test results (p>0,05). Conclusion: As a results; It seems regular exercise program on mentally retarded adolescent developed motor skills. Also physical activity level and physical fitness increased with that program significantly. On the other hand, because there is no significant difference between groups on PedsQL results, any decision could not be found about increasing quality of life or not. We think that it is related to the short duration of the exercise program.