Birinci basamak sağlık hizmeti sunan hekimlerin sürdürülebilir hizmet içi eğitimlerinin yönetimi üzerine bir alan araştırması

Abstract

Bu çalışma, birinci basamak sağlık hizmeti sunan hekimlerin mezuniyet sonrası mesleki ve kişisel gelişimine katkı sağlayacak hizmet içi eğitimin yönetimini ele almaktadır. Alan araştırması, her meslek dalında çalışanların mezuniyet sonrası mesleki ve kişisel gelişimini sağlayan hizmet içi eğitimin, tıp sektöründeki önemini, gerekliliğini ve birinci basamak sağlık hizmeti sunan hekimlerin bu konudaki yaklaşımlarının tespitini hedeflemektedir. Çalışma dört bölümden oluşmaktadır. Birinci bölümde, genel olarak birinci basamak sağlık hizmetleri ve bunları sunan hekimler hakkında genel bilgiler verilmiştir. İkinci bölümde, Türkiye'de sürekli tıp eğitimi ve hizmet içi eğitim hakkında değerlendirmeler yapılmıştır. Üçüncü bölüm, hekimlerin hizmet içi eğitim yönetimi hakkında dünya örnekleri (Almanya, Kanada ve Japonya ) üzerine odaklanmıştır. Dördüncü ve son bölümde, İstanbul'da görev yapan 4.034 adet birinci basamak sağlık hizmeti sunan hekime online anket yoluyla bir alan araştırması yapılmıştır. Araştırmaya, geçerli 610 (N) kişi katılmıştır ve analizler p<0,05 anlamlılık düzeyinde test edilmiştir. Hekimlerin, hizmet içi eğitim konusundaki görüş, değerlendirme ve beklentileri ölçülmüştür. Ayrıca hekimlerin, mesleki ve kişisel gelişimi için gerekli gördükleri hizmet içi eğitim konularının tespiti ile hekimlerin bu konulardaki bilgi ve beceri düzeyleri tespit edilmeye çalışılmıştır. Çalışmanın dikkat çeken üç sonucu vardır. Sonuçlardan ilki, hekimlerin hizmet içi eğitimlerin en az ayda bir kez, 1-2 saat sürecek şekilde, otel gibi rahat bir mekânda ve özellikle uygulamaya dönük yöntemlerle verilmesini önemsemeleri şeklinde ortaya çıkmıştır. İkinci önemli sonuç, verilecek eğitimleri üniversitelerin vermesini ve eğitimlerin mesleki ve kişisel gelişime çok ciddi katkı sağlayacağına inanan hekim sayısının çoğunluğu oluşturmasıdır. Üçüncü sonuç ise, çalışmaya katılan hekimlerin koruyucu sağlık hizmeti ve kronik hastalıklar konusunda bilgi ve beceri düzeylerini yeterli görüyor olsalar da bu alanda daha fazla eğitim almak istemeleri olarak dikkat çekmektedir.

This study deals with the management of in-service training that will contribute to post-graduation professional and personal development of physicians who provide primary care health services. The purpose of the field research is to determine the importance of the in-service training that provides occupational and personal development of post-graduate employees of all kinds of professions in medical sector, the necessity of it and the approaches of physicians. The study consists of four parts. The first part gives general information about primary health care services and doctors who provide them. In the second part of the study there are evaluations of continuing medical education and in-service training in Turkey. The third chapter focuses on world samples (examples of Germany, Canada and Japan) of in-service training management physicians. In the fourth and last chapter, there is an area research performed through an online questionnaire for 4,034 primary health care practitioners working in Istanbul. 610 (N) participants included to the study and the analyses were tested at p<0.05 significance level. The opinions, evaluations and expectations of physicians about in-service training have been measured. Additionally, it has been tried to determine the knowledge and skill levels of physicians on these issues by determining the in-service training subjects that physicians need for their professional and personal development. There are three remarkable results of the study. One of them is that physicians attach importance to in-service trainings held at least once a month, lasting 1-2 hours a day, taking place in a comfortable place like a hotel, based on practical methods. Secondly, they believe that these trainings should be given by universities, and that they contribute a lot to professional and personal development. The third conclusion is that although physicians may find the knowledge and skill level of preventive health care and chronic diseases sufficient, they would also like to receive more education in this area.