Boyun ağrısı olan kişilerde klasik tedavilerine ek olarak uygulanan mulligan mobilizasyon tekniğinin ağrı ve eklem hareket açıklığına etkisi

Abstract

Çalışmanın amacı; boyun ağrılı kişilerde Mulligan mobilizyon tekniğinin ağrı ve eklem hareket açıklığına etkisini araştırmaktır. Çalışmaya mekanik boyun ağrısı teşhisi olan 25-65 yaş arası 40 kişi katılmıştır. Çalışmamızda 1. gruptaki katılımcılara elektroterapi olarak; 8 dakika Ultrason , 20 dakika Transkütanöz elektriksel sinir stimülasyonu (TENS) ve sıcak paket uygulaması ve 20 dakika İnterferansiyel akım uygulanmıştır. Ayrıca klasik tedavilerine ek olarak, Mulligan mobilizasyon tekniği uygulanmıştır. Mobilizasyon olarak sürekli apofizyal kaydırma tekniği uygulanmıştır. Mobilizasyon 3 set ve 4-5 tekrarlı, setler arası 15-20 saniye dinlenme verilerek uygulanmıştır. 2. Gruptaki katılımcılara ise klasik tedavi olarak elektroterapi uygulanmıştır. Her iki gruptaki katılımcılara da klinikte, aktif boyun egzersizleri (fleksiyon, ekstansiyon ve lateral fleksiyon vb), germe egzersizleri ve postür egzersizleri 10'ar tekrarlı 3 set şeklinde yaptırılmıştır. Katılımcıların boyun eklem hareket açıklıklarını (EHA) değerlendirmek için; gonyometre, ağrı seviyelerini değerlendirmek için; Vizüel Analog Skalası (VAS), özür durumunu değerlendirmek için; Boyun Ağrı ve Dizabilite Skalası (NPDS) ve hastaların günlük yaşam aktivitelerini değerlendirmek için; Kısa Form (SF-36) anketi kullanıldı. Tedavi öncesi ve sonrası; boyun eklem hareket açıklıkları karşılaştırıldığında, iki grup arasında anlamlı farklılıklar saptanmıştır (p<0,05) ve Mulligan mobilizasyon grubundaki artış daha fazla olmuştur. Her iki grupta da ağrı seviyelerinde ve boyun özür durumlarında anlamlı farklılıklar saptanmıştır (p<0,05) ve mobilizasyon grubunda, VAS ve NPDS skorlarındaki iyileşme daha fazla olmuştur. SF-36 parametreleri karşılaştırıldığında ise gruplar arasında anlamlı bir fark saptanmamıştır (p>0,05). Sonuç olarak yapılan bu çalışmada; Mulligan mobilizasyon tekniğinin eklem hareket açıklığını arttırmada, ağrıyı azaltmada ve boyun özür durumunu azaltmada klasik fizik tedaviden daha etkili olduğu bulunmuştur.

Purpose of the study; to investigate the effect of the Mulligan mobilization technique on pain and range of motion people with neck pain. 40 volunteers, aged between 25- 65 who were diagnosed with mechanical neck pain participated in the study. In our study, as the electrotherapy; 8 minutes Ultrasound, 20 minutes Transcutaneous Electrical Nerve Stimulation (TENS) and Hot Pack and 20 minutes Interferential current was applied to participants who were in the first group. Also Mulligan mobilization technique was carried out by giving 3 to 15 seconds rest between 4-5 repetitive sets. Electrotherapy was applied as a classical treatment to the 2nd group's participants. Both participants performed active neck exercises, stretching exercises and posture exercises at the clinic (10 repetition 3 set). Goniometer was used to measure range of motion of neck (ROM); Visual Analogue Scale (VAS) was used to evaluate the pain; NPDS was used to evaluate disability; Short Form Health Survey (SF-36) was used to evaluate quality of life of patients. As a result of the treatment programs, when neck joint range of motions were compered , statistically significant differences were found between the groups (p<0,05) and Mulligan group's results were better than the other group. Statistically significant differences were found in pain level and neck disability status between both groups (p<0,05). Also; the improvements in the VAS and NPDS scores were greater in the mobilization group (p<0,05). There was no significant difference between the groups when comparing the SF-36 parameters (p>0,05). In conclusion, this study showed that the Mulligan mobilization technique is more effective than conventional physical therapy in increasing joint range of motion, reducing pain and reducing neck disability.