Effect of surgeon’s judgement on the diagnosis of acute appendicitis

Abstract

Objective: The accuracy of a surgeon’s judgement still remains to be controversial in the diagnosis of acute appendicitis, which is a diagnosis usually based on laboratory data and imaging tests.Material and Methods: Patients with a possible diagnosis of acute appendicitis were reviewed retrospectively with regard to demographic variables, laboratory and imaging results, and treatment modalities. Results: There were 128 patients with a mean age of 31.2±14 years. The mean white blood cell count and the proportion of polymorphonuclear leukocytes were 11403±4669/mm3 and 75±11%, respectively. Appendectomy was performed on 66 (51.6%) patients. Conservative management was applied to 62 (48.4%) patients. Statistical analysis showed that patients with appendicitis have a higher white blood cell count (p=0.015) and a higher proportion of polymorphonuclear leukocytes (p=0.023). Sensitivity, specificity and accuracy rates were 84.6%, 63.7% and 74.3% for ultrasound and 100%, 86.7% and 92.2% for computed tomography, respectively.Conclusion: Diagnosis based on patients’ laboratory and imaging data, in combination with, the surgeon’s judgement appears to yield the best outcomes in patients with suspicion of acute appendicitis.The purpose of this retrospective study was to evaluate the optimal use of laboratory investigation, imaging techniques and surgeon’s judgement to diagnose patients presenting with acute abdominal pain and possible AA.

Amaç: Sıklıkla laboratuvar verileri ve görüntüleme testlerine göre temellendirilmiş akut apandisit tanısı uygulanmakla birlikte, cerrah kararının akut apandisit için tanısal doğruluktaki etkisi halen tartışmalıdır. Gereç ve Yöntemler: Olası akut apandisit tanısı olan hastalar geriye dönük olarak demografik değişkenler, laboratuvar ve görüntüleme sonuçları ve tedavi seçenekleri açısından değerlendirildi. Bulgular: Yaş ortalaması 31,2±14 yıl olan toplam 128 hasta vardı. Ortalama lökosit sayısı ve polimorfonükleer lökosit oranı sırası ile 11,403±4,669/mm3 ve %75±11 olarak bulundu. Apendektomi 66 hastaya (%51,6) uygulandı. Konservatif yaklaşım 62 hastada (%48,4) gerçekleştirildi. Akut apandisit olan hastaların daha yüksek lökosit sayısına (p=0,015) ve daha yüksek oranda polimorfonükleer lökosit oranına sahip olduğu gösterildi (p=0,023). Duyarlılık, özgüllük ve doğruluk oranlarının ultrason için %84,6, %63,7 ve %74,3; bilgisayarlı tomografi için %100, %86,7 ve %92,2 olduğu saptandı. Sonuç: Laboratuvar verileri ile birlikte ultrason ve bilgisayarlı tomografinin uygun kullanımının yanında cerrahın kararına göre temellendirilmiş akut apandisit tanısı, olası akut apandisit olgularında en iyi sonuçların elde edilmesine yol açmaktadır.