Özgül öğrenme güçlüğü tanılı çocuklarla yapılan grupla psikolojik danışmanın çocukların depresyon ve kaygı düzeylerine etkisi

Abstract

Bu çalışmada ÖÖG tanısı konulmuş 12 çocuk ile yürütülmüş grupla psikolojik danışmanın çocukların depresyon ve kaygı düzeylerine etkisi araştırılmıştır. Araştırma öntest-sontest modeline dayalı deneysel desenli bir çalışmadır. Araştırmanın çalışma grubunu ÖÖG tanısı olan 12 çocuk oluşturmuştur. Çalışma haftada 1 kez ve 90 dakika olarak 12 hafta boyunca gerçekleştirilmiştir. Çalışmaya başlamadan önce çocukların kaygı düzeyleri Spielberger tarafından geliştirilen "Çocuklar İçin Durumluk-Sürekli Kaygı Envanteri"; depresyon düzeyleri ise Kovacks tarafından geliştirilen "Çocuklar İçin Depresyon Ölçeği" ile ölçülmüştür. Aynı ölçekler grubun sonunda ve 2 ay sonra izlem çalışması için tekrar yapılmıştır. Çalışmanın istatistikleri için nonparametrik testlerden "Wilcoxon Testi" kullanılmıştır. Araştırma sonuçlarına göre çocukların durumluk-sürekli kaygı düzeyi ve depresyon düzeyleri öntest-sontest puanları arasında istatistiksel olarak anlamlı (p<.01) düşüş görülmüştür. Ayrıca son testten 2 ay sonra yapılan izlem çalışmasında sontest puanları ile izlem puanları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılaşma görülmemiştir. Bulgulara dayalı olarak psikolojik danışmanların lisans eğitimlerinde sıklıkla öğretilen bu yöntemin alanda kullanılmasının faydalı olacağı düşünülmektedir. Ayrıca bu çalışmada çocuklardan elde edilen temaların, ilerde yapılacak çalışmalar için temel oluşturacağı düşünülmektedir.

In this study, the effect of psychological group counseling with 12 children diagnosed with SLD on their depression and anxiety levels was investigated. The study is an experimental design based on the pretest-posttest model. The sample of the study consisted of 12 children diagnosed with SLD. The study was conducted once a week for 90 minutes and for 12 weeks. Prior to starting the study, children's anxiety levels were measured using the &quot;State-Trait Anxiety Inventory for Children&quot; developed by Spielberger; their depression levels were measured using the &quot;Depression Scale for Children&quot; developed by Kovacks. The same scales were repeated at the end of the group and 2 months later for the follow-up study. The &quot;Wilcoxon Test&quot;, one of the nonparametric tests, was used for the statistics of the study. According to the results of the study, the state-trait anxiety level and depression levels of the children decreased statistically significantly (p&lt;.01) between the pretest and posttest scores. However, no statistically significant difference was found between the posttest scores and the follow-up scores in the follow-up study performed 2 months after the posttest. İt is thought to be useful to use this method in the field, which is frequently taught in undergraduate education of psychological counselors. In addition, it is thought that the information obtained from the children in this study will be the basis for future studies.