Relationship of adma levels with cardiovascular parameters in patients with peritoneal dialysis: A bioimpedance analysis study

Abstract

Objective: Asymmetric dimethylarginine (ADMA) is known as a non-traditional risk factor for cardiovascular disease. Considering the increased prevalence of hypervolemia and heart failure in patients with peritoneal dialysis (PD), we aimed to investigate the relationship of ADMA with other biochemical parameters, echocardiographic findings, and results of bioimpedance analysis, which is a method for the determination of body fluid distribution in detail. Methods: The study was conducted on 21 patients with chronic PD. Bioimpedance was evaluated by Body Composition Monitor H02.201.1 (R). ADMA level was analyzed by an ELISA kit. Results: The mean ADMA level was 87.6 +/- 58.2 (18.54-247.34) mu mol/L. The mean ADMA level in patients with hypertension was significantly higher than those with normal blood pressure (95.8 +/- 58.8 mu mol/L and 41.0 +/- 27.9 mu mol/L, respectively; p=0.045). In univariate analysis, the parameters associated with serum ADMA levels were uric acid (r=0.681, p=0.001), left ventricular end-systolic diameter (LVESD) (r=0.509, p=0.019), intracellular water (ICW) (r=0.606, p=0.004), extracellular water (r=0.471, p=0.031), dialysate-to-plasma (D/P) creatinine ratio (r=0.452, p=0.04), body surface area (r=0.52, p=0.016), total body water (r=0.581, p=0.006), and lean tissue mass (r=0.528, p=0.014). In multivariate analysis, only uric acid level, ICW, LVESD, and D/P creatinine were found to be significantly associated with ADMA. Conclusion: Serum ADMA level may be a useful marker to detect cardiovascular risk in patients with PD. Serum uric acid and LVESD are important parameters related to ADMA levels in patients with PD. Bioimpedance spectroscopy findings support the association of ADMA with body fluid volume.

Amaç: Kardiyovasküler hastalıklar diyaliz hastalarında mortalitenin en sık nedenidir. Asimetrik dimetilarginin (ADMA) düzeyleri ile aterogenezin ilk basamağı olan endotelyal disfonksiyon arasındaki ilişki gösterilmiş olup, ADMA kardiyovasküler hastalıklar için geleneksel olmayan bir risk faktörü olarak kabul edilmektedir. Periton diyalizi (PD) hastalarında hipervolemi ve kalp yetmezliği prevalansının yüksek olduğunu göz önüne alarak, çalışmamızda ADMA ile diğer biyokimyasal parametreler, ekokardiyografi bulguları ve vücut sıvı dağılımının belirlenmesinde geçerli bir yöntem olan biyoimpedans analizi sonuçları ile ilişkisini araştırmayı hedefledik. Yöntemler: Kronik PD tedavisi gören 21 hasta çalışmaya alındı. Biyoimpedans analizi için BCM (Body Composition Monitor H02.201.1®) cihazı kullanıldı. ADMA düzeyleri ELISA kiti ile çalışıldı. Bulgular: Yirmi bir hastanın 13’ü kadın 8’i erkek idi. PD modalitesi 12 hastada CAPD, 5 hastada APD ve 4 hastada CCPD idi. Hastaların 18’i (%85) hipertansif, 9’u ise (%42) dislipidemik idi. Son dönem böbrek yetmezliğinin etyolojisi 8 hastada (%38) diyabetik nefropati idi. 13 hastanın günlük idrar volümLeri ortalama 1402±636 mL iken, geri kalan 8 hasta ise anürik idi. Ortalama sistolik ve diyasyolik kan basınçları sırasıyla 124,5±36,8 mmHg ve 79,8±11,7 mmHg idi. Hastaların ortalama ADMA düzeyi 87,6±58,2 μmol/L (18,54-247,34 μmol/L) bulundu. Ortalama ADMA seviyesi hipertansif hastalarda normotensif olanlara göre istatistiksel açıdan anlamLı olarak daha yüksek tespit edildi (95,8±58,8 μmol/L ve 41,0±27,9 μmol/L; p=0,045). Tek değişkenli analizde ADMA düzeyi ile ilişkili bulunan parametreler, ürik asit (r=0,681, p=0,001), sol ventrikül diyastol sonu çapı (LVESD) (r=0,509, p=0,019), intrasellüler sıvı miktarı (r=0,606, p=0,004), ekstrasellüler sıvı miktarı (r=0,471, p=0,031), diyalizat/plazma kreatinin oranı (r=0,452, p=0,04), vücut yüzey alanı (r=0,52, p=0,016), total vücut suyu (r=0,581, p=0,006) ve yağsız vücut kitlesi (r=0,528, p=0,014) olarak saptandı. Çok değişkenli analizde ise sadece ürik asit düzeyi, intrasellüler su, LVESD ve diyalizat/plazma kreatinin oranı istatistiksel olarak ADMA düzeyi ile ilişkili bulundu. Sonuç: PD hastalarında kardiyovasküler riskin belirlenmesinde ADMA düzeyi yararlı bir marker olarak kullanılabilir. Serum ürik asit düzeyi ve LVESD, ADMA düzeyi ile yakından ilişkilidir. Biyoimpedans analizi sonuçları ADMA düzeyi ile total vücut sıvısı arasındaki ilişkiyi desteklemektedir.