Rotator manşet lezyonu olan olgularda üst ekstremite ve skapular proprioseptif nöromusküler fasilitasyon tekniğinin etkisi

Abstract

Amaç: Bu çalışma rotator manşet lezyonu tanısı alan olgularda proprioseptif nöromusküler fasilitasyon (PNF) tekniğinin ağrı, fonksiyonellik ve yaşam kalitesi üzerindeki etkisini incelemek amacıyla yapıldı. Yöntem: Çalışmaya rotator manşet lezyonu tanısı alan 40 olgu dahil edildi. Olgular randomize olarak iki gruba ayrıldı. PNF grubuna konservatif tedaviye ek olarak üst ekstremite ve skapular PNF tekniği, Kontrol grubuna ise, sadece konservatif tedavi uygulandı. Hastalar haftada üç gün altı hafta süre ile tedaviye alındı. Olguların ağrı değerlendirmesi için Vizüel Analog Skalası (VAS), normal eklem hareketi değerlendirmesi için gonyometre, fonksiyonellik ve aktivite düzeyinin değerlendirmesi için Kol, Omuz ve El Sorunları Anketi ve Constant Skoru (CS), yaşam kalitesinin değerlendirmesi için ise, SF-36 anketi kullanıldı. Değerlendirmeler başlangıçta ve altıncı haftada yapıldı. Sonuçlar: Her iki grupta da anlamlı düzeyde ağrının azaldığı ve eklem hareket açıklığının arttığı belirlendi (p<0,05). PNF grubunun aktivite (p<0,001) ve gece (p=0,013) VAS skoru ve omuz eksternal rotasyon eklem açıklığı (p=0,003) sonuçlarında, kontrol grubuna göre daha fazla iyileşme görüldü. Fonksiyonellik ve genel sağlık durumu değerlendirme sonuçlarında her iki grupta da anlamlı gelişme gözlendi (p<0,05). CS (p=0,046) ile SF-36 enerji (p=0,016) ve mental sağlık (p=0,014) alt parametreleri PNF grubu lehine anlamlıydı. Tartışma: Rotator manşet lezyonunda PNF tekniğinin ağrıyı azaltmak, fonksiyonelliği ve yaşam kalitesini iyileştirmek açısından klinikte etkin şekilde kullanılabilecek bir yöntem olduğu saptandı. Omuz rehabilitasyonunda özellikle skapular PNF patern ve tekniklerinin ihmal edilmemesi gerektiği sonucuna ulaşıldı.

Purpose: This study was conducted to investigate the effect of proprioceptive neuromuscular facilitation (PNF) technique on pain, functionality, and quality of life in patients with rotator cuff lesions. Methods: Forty cases with rotator cuff lesion were included in the study. The cases were randomly divided into two groups. In addition to conservative treatment, upper extremity and scapular PNF technique was applied to PNF group, and conservative treatment only was applied to control group. Patients were treated three days per week for six weeks. Visual Analogue Scale for pain assessment, goniometer for the normal range of motion evaluation, Disabilities of the Arm, Shoulder and Hand Score and Constant Criterion (CC) for evaluating functionality and activity level, and SF-36 for evaluating the quality of life were used. The evaluations were performed at the beginning and the 6th week. Results: It was determined that pain decreased and range of motion increased significantly (p<0.05). Activity (p<0.001) and night (p=0.013) VAS scores and shoulder external rotation joint motion in both groups (p=0.003) results showed more significant improvement in the PNF group than those of the control group. According to the results of functionality and general health evaluation, significant improvements were observed in both groups (p<0.05). The CC score (p=0.046), SF-36 energy (p=0.016), and mental health (p=0.014) sub-parameters were significantly improved in the PNF group. Conclusion: It was found that the PNF technique is a clinically effective method in reducing pain, improving functioning and quality of life in rotator cuff lesion. It was concluded that especially scapular PNF patterns and techniques should not be neglected in shoulder rehabilitation.