Yaşlılarda görülen radius alt uç kırıklarında konservatif tedavi sonuçlarımız

Abstract

Bu çalışmada radius alt uç kırığı olan 60 yaş ve üzeri has-talarda cerrahi dışı yöntemlerle yapılan tedavi sonuçlarımız değerlendirildi. Çalışmada 60 yaş ve üstü 52 hasta (34 kadın, 18 erkek; ort. yaş 68.2) deplase radius alt uç kırığı nedeniyle kapalı yer-leştirme ve dirsek altı sirküler alçı ile tedavi edildi. AO (Ar-beitsgemeinschaft für Osteosynthesefragen) sınıflamasına göre hastaların kırık tipleri 28 hastada tip B, 24 hastada ise tip C idi. Klinik sonuçlar Q-DASH (Quick-Disability of Arm, Shoulder and Hand) ile, radyolojik değerlendirme ise Stewart değerlendirme ölçütleri ile yapıldı. Ortalama takip süresi 11 ay (5-18 ay) idi.Elli iki hastanın DEXA (dual energy x-ray absorbsiyometri) ile yapılan kemik yoğunluğu ölçümlerinde 37 hastada (% 71.1) T skorunun -2,5’in altında olduğu tespit edilerek osteoporoz olarak değerlendirildi. Kırıkların tümü ortalama 4.3 (3.7-6.1) haftada kaynadı. Stewart değerlendirme ölçüt-lerine göre 35 hastada (% 67.3) iyi, 12 hastada (% 23) orta, 5 hastada (% 9.7) ise kötü sonuç alındı. Q-DASH puanı 2. ayda 40±10.2, 4. ayda 30±7.4 son kontrolde ise 21±3.2 bu-lundu. İki hastada kötü kaynama gelişti ve bu hastalara dü-zeltici osteotomi ameliyatı önerildi. Yaşlılarda görülen radius alt uç kırıkları normal populasyo-na göre daha düşük enerjili travma ile oluşmaktadır. Genç hastalar ile karşılaştırıldığında tedavisinde konservatif kalma eğilimi daha fazla kabul görmektedir. Çalışmamızın sonucu da bu görüşü destekler niteliktedir. Yaşlı hastaların cerrahiye engel diğer sistemik riskleri ve fonksiyonel bek-lentileri de göz önüne alındığında distal radius kırıklarının kapalı yerleştirme ve kısa kol alçı ile tedavi edilebileceği sonucuna varıldı.

The aim of this study is to investigate the clinical results of conservative treatment of distal radius fractures in patients aged sixty years or older. The clinical results of distal radius fractures in sixty age and elder people who was treated with conservative treatment were investigated in this study. Fifty-two patients (34 female, 18 male; median age, 68.2 yrs) aged ? 60 years with displaced distal radius fractures were treated by closed reduction and short -arm circular cast stabilization. According to AO (Arbeitsgemeinschaft für Osteosynthesefragen) classification, the fractures were of types B (n=28), and C (n=24). Clinical results were evaluated with Q-DASH (Quick-Disability of Arm, Shoulder and Hand) scale and radiological results with Stewart scale. The average length of follow-up period was 11 (5-18) months. In 37 (71,1 %) of 52 patients, DEXA (dual energy x-ray absorptiometry) measurements indicated that T scores were beneath -2.5 and they were regarded as osteoporosis. All of the fractures healed in an average of 4.3 (3.7-6.1) weeks. According to Stewart scale; good results were detected in 35 (67.3 %) patients, intermediate results in 12 (23 %) and bad results in 5 (9.7 %) patients. The average Q-DASH scores were noted as 40±10.2 in the second, and, 30±7,4 in the fourth months, and 21±3,2 at the last control. Two patients were recommended to undergo corrective osteotomies due to malunion. Distal radius fractures in elderly people are tend to occur with lower velocity trauma. Comparing with young patients conservative treatment of distal radius fractures in elder people is a more acceptable approach. In this study our findings also support this suggestion. Considering the comorbities coming with older age and lower functional expectations, close reduction and short arm cast stabilization is a reasonable approach for this group of patients.