Dudak damak yarığı olan çocukların anneleri ile tipik gelişim gösteren çocukların annelerinin iletişim becerilerinin karşılaştırılması

Abstract

Karmaşık bir etiyolojiye sahip olan dudak damak yarığı (DDY) yaygın bir doğumsal anomalidir. Yapısal anomalilerin konuşma üzerindeki çok yönlü ve karmaşık etkisinden dolayı DDY olan bireyler iletişim bozuklukları açısından risk grubundadır. Bu kişilerdeki rezonans ve artikülasyon bozuklukları, birebir yarık ve ona bağlı meydana gelen biyolojik farklılıklardan kaynaklansa da dil gelişimindeki gecikmeler kesin olarak bir sebebe bağlanamamaktadır. Fakat erken çocukluktaki dil gelişiminde ailenin, özellikle de annenin çocukla etkileşimi oldukça önemlidir. Ailelerin bebekleriyle kurduğu kaliteli etkileşim daha iyi dilsel, bilişsel ve sosyal gelişimle ilişkilendirilmiştir. Özel gereksinimli çocuğu olan ebeveynlerin günlük yaşam aktivitelerinde daha korumacı yaklaşım sergileyebilmekte bu da çocukların farklı alanlardaki gelişimlerini etkilemektedir. Bu çalışmada dudak damak yarığı olan çocukların annelerinin, çocuklarıyla etkileşimleri incelenerek tipik gelişim gösteren çocukların anneleri ile karşılaştırılmıştır. Çalışmaya 18-36 aylık tipik gelişim gösteren çocuğu olan 10 anne ile 18-36 aylık çocuğunda DDY olan 14 anne dahil edilmiştir. Katılımcı annelerle yapılan görüşmede katılımcı bilgi formu ve çocukların dil gelişimini değerlendirmek amacıyla Türkçe İletişim Gelişim Envanteri-II (TİGE-II) formu doldurulmuştur. Ardından katılımcılara çocuklarıyla evlerinde serbest oyun videosu çekmeleri istenmiştir. Videoların analizleri sonucunda iki gruptaki annelerin iletişim becerileri karşılaştırılmış anlamlı bir fark bulunmamıştır. Tipik gruptaki çocukların daha yüksek dil becerilerine sahip oldukları bulunmuştur. Çalışmanın geneline bakıldığında annelerin iletişim becerileri ile çocukların dil becerileri arasında bir korelasyon bulunmuştur.

Cleft lip and palate (CLP) with a complex etiology is a common congenital anomaly. Due to the multifaceted and complex effect of structural anomalies on speech, individuals with CLP are in the risk group for communication disorders. Although the resonance and articulation disorders in these individuals are caused by the one-to-one cleft and the biological differences that occur due to it, the delays in language development cannot be attributed to a definite reason. However, the interaction of the family, especially the mother, with the child is very important in language development in early childhood. Quality interaction that families have with their babies has been associated with better linguistic, cognitive, and social development. Parents with special needs children may display a more protective approach in their daily living activities, which affects the development of children in different areas. In this study, the interactions of mothers of children with cleft lip and palate were examined and compared with mothers of children with typical development. Ten mothers with a typical 18-36-month-old child and 14 mothers with a 18-36-month-old child with cleft lip and palate (CLP) were included in the study. During the interview with the participant mothers, the participant information form and the Turkish Communication Development Inventory-II (TİGE-II) form were filled in order to evaluate the language development of the children. Then, the participants were asked to shoot a video of free play with their children at home. As a result of the analysis of the videos, the communication skills of the mothers in the two groups were compared and no significant difference was found. Children in the typical group were found to have higher language skills. Looking at the overall study, it was found that there was a correlation between the language skills of the mothers and the language skills of the children.