Tetik parmakta statik parmak splinti ile rölatif hareket splintinin etkinliğinin karşılaştırılması

Abstract

Bu çalışma, tetik parmağı olan hastalarda uygulanan statik parmak splinti ile rölatif hareket splintinin etkinliklerini karşılaştırmak amacıyla yapıldı. Çalışmaya tetik parmak tanısı almış ve yaşları 18-60 arasında değişen toplam 31 hasta dahil edildi. Hastalar randomize olarak Statik Parmak Splint Grubu ve Rölatif Hareket Splint Grubu olmak üzere iki gruba ayrıldı. Her iki gruptaki hastalar 6 hafta boyunca splintleme programına alındı. Hastalardan 6 hafta süresince splintlerini gündüz ve gece olmak üzere tüm gün boyunca kullanmaları istendi. İki gruba fizyoterapist tarafından ev programı verildi. Çalışmada üst ekstremite fonksiyonel durumu "Kol, Omuz ve El Sorunları (DASH) Ölçeği", ağrı şiddeti "Numerik Ağrı Skalası (NAS)" ve ortez kullanım memnuniyeti "QUEBEC Yardımcı Teknoloji Kullanıcı Memnuniyeti Ölçeği (Q-YTKMD)" ile değerlendirildi. Değerlendirmeler tedavi öncesi ve tedavi sonrası olmak üzere iki kez uygulandı.Verilerin analizi SPSS 26.0 programı kullanılarak yapıldı. Grup içi karşılaştırmada statik parmak splinti grubunun ağrı seviyesinde anlamlı bir azalma kaydedildi (p<0,05). Rölatif hareket splinti grubunda anlamlı bir fark bulunmadı (p>0,05). Rölatif hareket splinti grubunda ağrı şiddetinde meydana gelen azalmanın istatistiksel olarak anlamlı olmamasına rağmen klinik açıdan önemli olduğu düşünülmektedir. Gruplar arası karşılaştırmada tedavi sonrasında anlamlı bir fark bulunmadı (p>0,05). Başlangıçta iki grup arasında fark yoktu. Sonuç olarak; her iki splintin tetik parmağı olan hastalarda ağrı şiddetini azaltmada etkili olduğu bulundu. Hastaların her iki splintten de memnuniyetlerinin iyi düzeyde olması bakımından tetik parmak tedavisinde her iki splintin de ağrıyı azaltmak amacıyla kullanılabileceği sonucuna varıldı.

This study was conducted to compare the effectiveness of static finger splint and relative motion splint applied in patients with trigger finger. A total of 31 patients diagnosed with trigger finger and aged between 18-60 years were included in the study. The patients were randomly divided into two groups as "Static Splint Group" and "Relative Motion Splint Group". The patients in both groups were included in the splinting program for 6 weeks. The patients were used their splints during all day for 6 weeks. These two groups were given a home program by the physiotherapist. Upper extremity functional status was evaluated with the "Disability of the Arm a Shoulder and Hand (DASH)", pain intensity "Numerical Rating Scale" and orthosis use satisfaction with "Quebec User Evaluation of Satisfaction with Assistive Technology (QUEST-2.0)". Evaluations were performed twice, before and after treatment. Data analysis was performed with using SPSS 26.0 program. Within group comparison revealed decreased pain level in the Static Splint Group (p<0,05). No significant difference was found in the Relative Motion Splint Group (p>0,05). Although the decrease in pain intensity in the relative motion splint group is not statistically significant, it is considered to be clinically important. There was no significant difference between the groups after the treatment (p>0,05). There was no difference between the two groups at the beginning. As a result, both splints found to be effective in relieving pain in trigger finger. Therefore, we suggest that both splints can be used to reduce pain in the treatment of trigger finger, as the satisfaction of the patients with both splints is at a good level.