Ülkemizdeki ebelerin mesleki aidiyeti ve gelir düzeyi arasındaki ilişkisinin incelenmesi

Abstract

Tanımlayıcı olarak gerçekleştirilen çalışma ülkemizdeki ebelerin mesleki aidiyeti ve gelir düzeyleri arasındaki ilişkinin incelenmesi amacıyla yapılmıştır. Veriler online anket yöntemi ile toplanmıştır. Araştırmanın evreni Türkiye'deki ebe sayısı 56351 olarak belirlenmiştir. Örneklemini ise; %5 hata payı ile hesaplanmış, 381 ebe örnekleme alınmıştır. Araştırma verileri Kişisel Bilgi Formu ve Başkaya (2018) tarafından geliştirilen Ebelik Aidiyet Ölçeği ile toplanmıştır. Uygulanmıştır. Veriler SPSS 21.0 kullanılarak normallik analizi, frekans dağılımı, tanımlayıcı istatistikler, korelasyon analizleri, bağımsız örneklem t-testi ve ANOVA analizine tabi tutulmuştur. Araştırmaya katılan ebelerin %75,6'sının 20-35 yaş aralığında, %71,4'ünün lisans mezunu, %71,8'inin ise ilde yaşadığı, %51,7'sinin evli olduğu belirlenmiştir. Araştırma sonuçlarına göre ebelerin %40,7'si ebelik mesleğini sevdiği için tercih ettiği tespit edilmiştir. Ebelerin %85,3'ünün ise maaşını yeterli bulmadığı, buna rağmen %78,7'sinin maddi açıdan sıkıntı yaşamadıklarını belirtmişlerdir. Ebelerin mesleki aidiyet ölçeğinden aldıkları puanlar 89,64 ile oldukça yüksek olduğu belirlenmiştir. Gelir düzeyi düşük, bekar ve ayrılmış olan, çocuğu olan, eğitim düzeyi yüksek olan ve doğumhanede çalışan ebelerin daha yüksek aidiyet puan aldığı görülmüştür (p<0.05). Çalışmamız da Ebelik Aidiyeti Ölçeğinden en düşük puanı çalışma saatleri oluşturmuştur (3.11). Sonuç olarak; çalışmaya katılan ebelerin maaşlarının yeterli bulmamalarına rağmen aidiyet duygularının yüksek olması mesleklerini severek yaptığı sonucuna ulaşılabilir. Doğum salonlarında çalışan ebelerin aidiyetleri diğer birimlerde çalışan ebelere göre anlamlı bir farklılık olduğunu ortaya koymuştur. Ebelerin aldıkları eğitime uygun alanlarda istihdam edilmesi ve çalışma saatlerinin düzenlenmesi aidiyet duygularını artıracak ve çalışma alanlarında daha kaliteli hizmet vermeleri sağlanmış olacaktır. Buradan yola çıkarak, ebelerin mesleki aidiyetlerinin güçlendirilmesi amacıyla çalışma saatlerinin düzenlenmesi ve alanlarına uygun çalıştırmaları önerilebilir.

The descriptive study was conducted to examine the relationship between the professional belonging and income levels of midwives in our country. The study was conducted in order to decipher the relationship between professional belonging and income levels of midwives in our country. The data were collected by online survey method. The number of midwives in Turkey was determined as 56351 in the universe of the research. The sample was composed of 381 midwives participating in the study with 05% margin of error. The Midwifery Belonging Scale developed by Başkaya (2018), a personal information form, was applied to the participants. The data obtained were subjected to normality analysis, frequency distribution, descriptive statistics, correlation analyses, independent sample t-test and ANOVA analysis using SPSS 21.0. It was determined that 75.6december of the midwives participating in the study were in the age range of 20-35, 71.4% had a bachelor's degree, 71.8% lived in the province, 51.7% were married. 40.7% of midwives preferred midwifery profession because they liked it. In addition, 85.3% of midwives stated that they did not find their salary sufficient, despite this, 78.7% of them did not experience financial difficulties. It was determined that the scores obtained by midwives from the occupational belonging scale were quite high with 89.64. It was observed that midwives with low income level, who are single and separated, who have children, who have a high level of education and who work in the maternity ward in particular received higher belonging scores (p<0.05). In our study, working hours constituted the lowest score from the Midwifery Belonging Scale (3.11). As a result, it can be concluded that the midwives participating in the study, although they do not find their salaries sufficient, have a high sense of belonging and love their profession. The belonging of midwives working in maternity wards revealed a significant difference compared to midwives working in other units. The employment of midwives in areas suitable for the education they receive and the organization of working hours will increase their sense of belonging and enable them to provide better quality services in their fields of work. Based on this, it may be suggested that midwives organize their working hours and work in accordance with their fields in order to strengthen their professional belonging.