Shear/peel bond strength of rebonded orthodontic brackets: An in vitro study

Abstract

The aim of this study is to examine the success of various bracket base and tooth surface preparation methods before rebonding. Brackets were bonded on 96 specimens with Transbond XT. 12 specimens were randomly selected to form the control group. Brackets were removed and teeth were randomly divided into two equal groups according to the enamel surface preperation procedure. Enamel surface cleaning performed with Henry Schein silicone polishing kit (h.s.) and low-speed tungsten carbide bur (t.c.). Brackets were randomly divided into 4 equal groups and adhesive material was removed with; sandblasting, low-speed tungsten carbide bur, direct torch flame and ultrasonic scaler (u.s.) A total of 8 groups were formed by cross matching the tooth and bracket groups. Total of 9 groups were obtained with control group. Brackets rebonded with the initial procedure, the shear-peel bond strength was measured with a Universal testing machine. Adhesive Remnant Index (ARI) scores were recorded after second debonding. Rebond strength of control group was higher than all rebonding groups. T.c.-sanblasting group showed highest rebond strength. Higher rebond strength were obtained when the enamel surface was cleaned with h.s.. Amongst bracket cleaning methods, sandblasting was most succesful method. Most common failure site was ARI score 2. Lowest rebonding bond strength was recorded in t.c.-u.s. group. There was no statistically significant difference between the enamel cleaning methods, and most successful bracket base cleaning method was sandblasting and least successful was direct flame.

Bu çalışmanın amacı, çeşitli braket tabanı ve diş yüzeyi temizleme yöntemlerinin tekrar yapıştırma sonrası başarısını incelemektir. İlk aşamada braketler 96 dişe Transbond XT ile yapıştırıldı. Kontrol grubunu oluşturmak için rastgele 12 örnek seçildi. Kontrol grubundaki örnekler evrensel test cihazı ile , diğer braketler braket söküm pensi yardımıyla dişlerden ayrıldıktan sonra dişler, mine yüzey hazırlama prosedürüne göre rastgele iki eşit gruba ayrıldı. Mine yüzey temizliği, Henry Schein silikon polisaj kiti (h.s.) ve düşük hızlı tungsten karbid frez (t.c.) ile gerçekleştirildi. Braketler rastgele 4 eşit gruba ayrıldıktan sonra ve artık adeziv; kumlama, düşük hızlı tungsten karbid frez, direkt torç alevi ve ultrasonik temizleyici (u.s.) Diş ve braket grupları çapraz eşlenerek toplam 8 grup oluşturuldu. Kontrol grubu ile toplam 9 grup elde edildi. Braketler ilk prosedürle yeniden yapıştırıldıktan sonra, sıyırma/ayırma bağlantı kuvveti bir evrensel test cihazı ile ölçüldü. Adhesive Remnant Index (ARI) skorları, ikinci braket koparma işleminden sonra kaydedildi. Kontrol grubunun yeniden bağlanma kuvveti, tüm yeniden bağlanma gruplarından daha yüksek çıktı. T.c.-kumlama grubu en yüksek yeniden bağlanma kuvvetini gösterdi. Mine yüzeyi h.s. ile temizlendiğinde daha yüksek bağlantı kuvveti elde edildi ama aralarında istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmadı. Braket temizleme yöntemleri arasında kumlama en başarılı yöntemdi. En yaygın başarısızlık bölgesi ARI skor 2 oldu. En düşük yeniden bağlanma bağlanma kuvveti t.c.-u.s. grubunda kaydedildi. ve en başarılı braket tabanı temizleme yöntemi kumlama, en az başarılı olan ise doğrudan alev çıktı.