Diz osteoartrit rehabilitasyonunda yapılandırılmış squat temelli programın etkinliğinin araştırılması

Abstract

Bu çalışmanın amacı diz osteoartrit tanılı bireylerde yapılandırılmış squat temelli egzersiz yaklaşımının etkinliğinin incelenmesidir. Diz osteoartrit tanılı 75 hasta üç gruba ayrıldı. İlk gruba isoinertial egzersiz ve ev egzersizi, ikinci gruba elektroterapi ve ev egzersizi, üçüncü gruba ise yalnızca ev egzersiz programı verildi. Tedavi programı, haftada üç gün olmak üzere sekiz hafta boyunca toplamda 24 seans uygulandı. Kas kuvveti değerlendirmesi için el dinamometresi, kas aktivasyon düzeyi ölçümü için yüzeyel elektromiyografi, fonksiyonel değerlendirme için WOMAC (Western Ontario ve McMaster Üniversiteleri) İndeksi, fiziksel performans için basamak testi, 30 saniye otur kalk testi, zamanlı kalk ve yürü testi, ağrı değerlendirmesi için Görsel Analog Skala (GAS) ve algometre, eklem hareket açıklığı (EHA) değerlendirilmesi için universal gonyometre kullanıldı. Tedavi öncesi ve sekiz haftalık tedavi sonrasında değerlendirme yapıldı. Uygulanan tedavi programının sonucunda grup içi değerlendirme sonuçlarında tüm gruplarda, kas kuvvetinde, fonksiyonel durumda, fiziksel performansta ve ağrıda iyileşme görüldü (p<0.05). Kas kuvveti ve aktivasyon düzeyi, WOMAC skorları, basamak testi, 30 saniye otur kalk testi ve algometre sonuçlarında birinci grupta daha fazla gelişme görüldü (p<0.05). Zamanlı kalk yürü testi, algometre sonuçlarının bazı parametrelerinde, kalça ve diz EHA sonuçlarının bazı parametrelerinde sadece isoinertial egzersiz grubunda iyileşme kaydedildi. İsoinertial egzersiz sisteminde uygulanan squat temelli egzersiz programının, kas kuvveti ve aktivasyon düzeyi, fonksiyonel seviye, fiziksel performans, ağrı toleransı ve EHA sonuçlarında diğer tedavi uygulamalarına göre daha etkili olduğu görüldü.

The aim of our study was to investigate the effectiveness of structured squat-based exercise approach in patients with knee osteoarthritis. Seventy-five patients with knee osteoarthritis were divided into three groups. The first group was given isoinertial exercise and home exercise, the second group was given electrotherapy and home exercise, and the third group was given only home exercise program. The treatment was scheduled to last a total of 24 sessions within eight weeks, three days a week. Hand dynamometer for muscle strength assessment, surface electromyography for muscle activation level measurement, WOMAC (Western Ontario and McMaster Universities) Index were used for functional assessment, step test, 30 second sit and stand test and Timed Up and Go Test for physical performance, algometer for pain threshold, and goniometer for range of motion (ROM) assessment. Evaluation was performed before and after the eight-week-long treatment. According to the findings we obtained, improvement was observed in most of the parameters in all groups (p<0.05). Significant improvement was observed in the first group for the parameters of muscle strength, muscle activation level, WOMAC score, and algometer (p<0.05). Only the isoinertial exercise group improved in some parameters of the Time Up and Go Test, algometer results, and some parameters of hip and knee ROM results. It was revealed that the squat-based exercise program applied in the isoinertial training system is more effective than other treatment applications in terms of muscle strength, muscle activation level, functional level, physical performance, pain tolerance and ROM.