Bir onarıcı adalet modeli olarak uzlaştırma ve bu kapsamda taksirle yaralama suçunun değerlendirilmesi

Abstract

Fail ve suç kavramları ceza hukukunun en önemli konuları arasında yer alırken çoğu zaman mağdur arka planda kal- mıştır. Ceza hukukunun toplumu koruma görevini en iyi şekilde yerine getirebilmesi için mağdurun da süreçte önemli bir yer tuttuğu gerçeğinin kabul edilmesi gerekmektedir. Suç mağdurunun ihmal edildiği tartışmaları artınca suçtan doğan mağduriyetin giderilmesi yöntemleri üzerinde durulmaya başlanmıştır. Bu gelişmeler sonucunda, özellikle “onarıcı adalet” adı altında bir kavram ortaya çıkmıştır. Onarıcı adalet anlayışının gelişimi ve bu anlayışın uluslararası ve ulusal seviyede destek görmesi ceza hukuku alanında alternatif çözümlerin gelişimini hızlandırmıştır. Bu alternatif çözüm yollarından biri uzlaştırmadır. Klasik ceza adalet sisteminin eksikliklerini gidermek amacı ile kabul edilen uzlaştırmada, işlendiği iddia edilen suç nedeniyle, şüpheli/sanık ile mağdur veya suçtan zarar gören arasında mey- dana gelen çekişme bir uzlaştırmacının girişimiyle, ceza muhakemesi dışında çözülmektedir. Uzlaşma kapsamında olan taksirle yaralama suçlarında uzlaştırma süreci uzlaşma teklifi ve müzakere aşaması ayrıca değerlendirilmelidir. Bu suçların mağdurda bedensel acıya sebep olması, uzlaştırma sürecinde mağdur ve fail arasında gerçekleştirilecek müzakereler açısından ayrıca önem arz etmektedir. Bu nedenle bu suçlar bakımından uzman uzlaştırmacıların gö- revlendirilmesinin ve uzlaştırmacılara taksirle yaralama suçları bakımından özel uygulama bilgisi kazandırılmasının önemli olduğu kanaatindeyiz. Taksirle yaralama suçlarında meydana gelen zararın giderilmesi konusu son derece has- sasiyetle yaklaşılması gereken bir durumdur. Bu da bu suçlar bakımından uzlaştırma sürecinin uzman uzlaştırmacılar tarafından gerçekleştirilmesi gerekliliğini ortaya koymaktadır.

While the concepts of perpetrator and crime have been the most important subjects of criminal law, most of the time the victim often remains in the background. In order for criminal law to fulfill its duty to protect society in the best way, it is necessary to accept the fact that the victim also has an important place in the process. As the discussions on the neglect of the victim of crime increased, the methods of eliminating the victimization arising from the crime started to be emphasized. As a result of these developments, a concept called “restorative justice” has emerged. The concept of restorative justice and the recognition of this concept at the international and national levels has accelerated the development of alternative solutions in the field of criminal law. One of these alternative solutions is mediation. In mediation, which was adopted with the aim of eliminating the deficiencies of the classical criminal justice system, the conflict between the suspect/defendant and the victim or the injured party due to the alleged crime is resolved outside the criminal procedure with the initiative of a mediator. In crimes of causing negligent injury that are within the scope of mediation, the mediation process, the mediation offer and the negotiation phase require a separate evaluation. The fact that these crimes cause actual bodily harm to the victim are significant from the viewpoint of the negotiations to be held between the victim and the perpetrator during the mediation process.