Kadın mahkûmlarda yaşam kalitesi ve dengenin değerlendirilmesi

Abstract

Amaç: Mahkûmiyet ve sedanter yaşam kadın mahkûmlarda yaşam kalitesini etkilemektedir. Bu araştırmada kadın mahkûmlarla aynı bölgede toplumda yaşayan kadınların yaşam kalitesi, kalçadiz eklemlerinin osteoartriti ve denge düzeyleri açısından karşılaştırıldı. Yöntem: Çalışmaya 54’ü mahkûm, toplam 114 gönüllü katılımcı alındı. SF-36 ve WOMAC anketleri katılımcılar tarafından dolduruldu. Katılımcılara statik denge değerlendirmesi için ‘Sharpened-Romberg’ ve ‘Tek-AyakDuruş Testi’, dinamik denge değerlendirmesi olarak 15 adım düz çizgi üzerinde öne ve geriye tandem yürüme testi uygulandı. Sonuçlar: Mahkûm grubu ve kontrol grubu karşılaştırıldığında mahkûm grubunda ayak deformitesinin varlığı, ailede mahkûm olması ve sigara kullanımı kontrol grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksek bulunurken (p0.05). Mahkûm grubunun yaşam kalitesi ve osteoartrit parametrelerinin kontrol grubuna göre istatistiksel açıdan anlamlı derecede düşük olduğu görüldü (p0.05). Tartışma: Kadın mahkûmların potansiyel hastalar olduğu göz önünde bulundurulmalı, spor ve egzersiz süreleri arttırılmalıdır. Ayrıca cezaevlerinde fizyoterapist istihdam edilerek koruyucu ve erken fizyoterapi uygulamalarıyla kronik hastalıklar önlenebilir.

Purpose: Conviction and sedentary life style effects quality of life in female prisoners. The purpose of this study was to compare women prisoners and community dwelling women in terms of quality of life, hip-knee osteoarthritis and balance. Methods: A sum of 114 women (54 were prisoners) participated in this study. The SF-36 and WOMAC scales were filled by the participants. 'Sharpened-Rhomberg' and 'One-Leg-Stance' tests were applied for static balance. '15-step forward tandem gait test' and '15-step backward tandem gait test' on a line was applied for dynamic balance. Results: There was significant difference between the groups with regards to foot deformity, smoking habit and number of prisoner family members (p<0.05). As for the values of waist circumference, age, body weight, body mass index, medication, operational status and education status there was no significant difference between the groups (p>0.05). When quality of life and osteoarthritis values of the two groups were compared, the prisoner group's results were significantly lower than the control group (p<0.05). Balance values of the two groups showed no significant difference (p>0.05). Conclusion: Female prisoners' quality of life and hip-knee osteoarthritis status was highly affected from conviction but balance status was not affected. In conclusion, in prison the time spent for exercise and sport should be increased and employment of physiotherapists to apply early and preventive physical therapy to avoid chronic diseases should be undertaken.