İşkoliklik ve bireysel mutluluk arasındaki ilişkinin sağlık çalışanları açısından incelenmesi: Bir kamu araştırma ve uygulama üniversite hastanesinde uygulama

Abstract

Son zamanlarda işkoliklik ve iş hayatında mutluluk kavramları üzerinde en çok araştırma yapılan konulardan olmuştur. Bu araştırma; Isparta ilinde faaliyet gösteren bir kamu araştırma ve uygulama hastanesinde çalışan sağlık çalışanlarının, bireysel mutluluk ve işkoliklik ilişkisini incelemek amacıyla yapılmıştır. Araştırma kapsamında çalışmaya katılmayı gönüllü olarak kabul eden 500 sağlık çalışanına anket uygulaması yapılmıştır. Çalışmada veri toplama aracı olarak “Oxford Mutluluk Ölçeği” ve “Duwas İşkoliklik Ölçeği” kullanılmıştır. Yapılan çalışmada sürekli değişkenlerin normallik varsayımları Shapiro Wilk’s testi ve Kolmogorov-Smirnov testi, varyans homojenlikleri Levene’s Testi ile incelenmiştir. Verilerin normal dağılmadığı iki düzeyli karşılaştırmalar için Mann-Whitney U testi ve üç düzeyli kıyaslamalar için Kruskall Wallis testleri kullanılmıştır. İşkoliklik ölçeğinin ortalaması 43,56±9,70, bireysel mutluluk ölçeğinin ortalaması ise 87,07±9,69 olarak bulunmuştur. Bireysel mutluluk ve işkoliklik ölçeği arasındaki korelasyon incelendiğinde, aralarında pozitif zayıf istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki olduğu görülmüştür (r=0,323; p<0.001). Buna göre; işkolikliğin alt boyutu olan kompulsif çalışma için çalışma birimi ve cinsiyet değişkenlerinin anlamlı bir farklılık gösterdiği saptanmıştır. Sağlık çalışanlarına bireysel mutluluk açısından bir değerlendirme yapıldığında; cinsiyet değişkeninde anlamlı bir farklılık bulunmuştur.

Recently, the concepts of workaholism and happiness in business life have been one of the most researched subjects. The research is conducted to examine the relationship between individual happiness and workaholism of health workers working in a public research and practice hospital operating in Isparta. In the scope of the research, a questionnaire is applied to 500 health workers. “Oxford Happiness Scale” and “Duwas Workaholism Scale” are used as data collection tools. In the study, normality assumptions of continuous variables are examined with Shapiro Wilk's test and Kolmogorov-Smirnov test, variance homogeneity is examined with Levene's test. Mann-Whitney U is used for two-level comparisons where the data are not normally distributed, Kruskall Wallis tests are used for three-level comparisons. The mean of the workaholism scale is 43.56±9.70, and the mean of the individual happiness scale is 87.07±9.69. When the correlation between individual happiness and workaholism scale is examined, it is seen that there is a positive weak statistically significant relationship between them (r=0.323; p<0.001). According to this, for compulsive work, which is the sub-dimension of workaholism, it is determined that the variables of work unit and gender showed significant difference. When an evaluation is made of health workers in terms of individual happiness; significant difference is found in the gender variable.