Evaluation of radiopaque jaw lesions in a Turkish population: A retrospective study

Abstract

Background: Radiopaque lesions are frequently found in the periapical region. The diagnosis and treatment of these lesions can be challenging to the dentist. The present study presents the similar radiographic features of the lesions to help the clinician narrow the differential diagnosis and to aid in treatment planning. This study aims to evaluate the frequency and distribution of radiopaque lesions in a Turkish population. Materials and Methods: This retrospective study was conducted at the Department of Endodontics, Hamidiye Faculty of Dentistry, University of Health Sciences Turkey, İstanbul, Turkey. Data was obtained from digital panoramic images taken between 2018-2021. A total of 2.002 patients were included. The incidence of specific radiopaque lesions, like idiopathic osteosclerosis, condensing osteitis, odontoma, cementoblastoma, cementoosseous dysplasia, and fibrous dysplasia was evaluated with relation to gender. In addition to these, the frequency of pulp stones was also evaluated. Descriptive statistics and the chi-square test were used to evaluate the data. Results: Of the 1.912 patients diagnosed with radiopaque lesions, 960 (50.2%) were female and 952 (49.8%) were male. Radiopaque lesions were determined on 106 (5.5%) panoramic radiographs. While idiopathic osteosclerosis was found in 58 (3%), condensing osteitis was found in 33 (1.7%), odontoma was found in 1 (0.1%), cementoblastoma was found in 1 (0.1%), cemento-osseous dysplasia was found in 10 (0.5%) and fibrous dysplasia was found in 3 (0.2%) patients. Moreover, a pulp stone was found in 142 (7.4%) patients. No statistically significant difference was found between genders in any of the lesions (p>0.05), except for condensing osteitis (X²=0.024). Conclusion: The most common radiopaque lesions in the study were idiopathic osteosclerosis and condensing osteitis, while the least common was cementoblastoma and odontoma.

Amaç: Periapikal bölgede radyoopak lezyonlar sıklıkla bulunmaktadır. Bu lezyonların teşhisi ve tedavisi diş hekimi için zorlayıcı olabilir. Bu lezyonlar benzer görüntüleme özelliklerine sahip olabilir ve bu çalışmada klinisyenin ayırıcı tanıyı daraltmasına ve hasta tedavisini planlamasına yardımcı olmak için temel radyografik özellikler sunulmaktadır. Bu çalışmada, Türk popülasyonunda radyoopak lezyonlarının sıklığı ve dağılımının incelenmesi amaçlandı. Gereç ve Yöntemler: Radyoopak çene lezyonlarının bu retrospektif çalışması Türkiye’de Sağlık Bilimleri Üniversitesi, Hamidiye Diş Hekimliği Fakültesi Endodonti Anabilim Dalı’nda yapılmıştır. Veriler 2018’den 2021’e kadar dijital panoramik radyografi görüntülerinden alınmıştır. Toplam 2002 hasta dahil edilmiştir. Bu çalışmada cinsiyete ek olarak idiyopatik osteoskleroz, kondensing osteitis, odontoma, sementoblastoma, semento-osseöz displazi ve fibröz displazi gibi radyoopak lezyonların görülme sıklığı değerlendirildi. Bunlara ek olarak pulpa taşı sıklığı da değerlendirildi. Verilerin değerlendirilmesinde tanımlayıcı istatistikler ve ki- kare testi kullanıldı. Bulgular: Radyoopak lezyon tanısı alan 1,912 hastanın 960’ı (%50,2) kadın, 952’si (%49,8) erkekti. Yüz altı (%5,5) panoramik radyografide radyoopak lezyonlar tespit edildi. Elli sekizinde (%3) idiyopatik osteoskleroz, 33’ünde kondensing osteitis (%1,7), 1’inde odontoma (%0,1), 1’inde sementoblastoma (%0,1), 10’unda sementoosseoz displazisi (%0,5) ve 3’ünde fibröz displazi (%0,2) bulundu. Dahası 142’sinde pulpa taşı (%7,4) bulundu. Kondensing osteitis (X²=0,024) dışında hiçbir lezyonda cinsiyetler arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmadı (p>0,05). Sonuç: Çalışmada en sık radyoopak lezyonlar idiyopatik osteoskleroz ve kondens osteitis iken en az görüleni sementoblastoma ve odontoma idi.