Yetişkin obez kadınlarda gece yeme sendromu ve ağırlık denetimi arasındaki ilişkinin değerlendirilmesi

Abstract

Amaç: Çalışma, yetişkin obez kadınlarda gece yeme sendromu (GYS) ve vücut ağırlık denetimi arasındaki ilişkinin değerlendirilmesi amacıyla yapılmıştır. Bireyler ve Yöntem: Bu çalışma, Eylül 2015 - Haziran 2016 tarihleri arasında Beykoz Toplum Sağlığı Merkezi Diyet Polikliniği’ne zayıflama amacıyla başvuran 100 obez kadını kapsamaktadır. Başvuran bireyler arasından Gece Yeme Anketi’ne göre toplam skoru 25 ve üzeri olan bireyler Gece Yeme Sendromu olan (çalışma grubu=50) ve toplam skoru 25’in altı olan bireyler ise GYS olmayan (kontrol grubu=50) şeklinde sınıflandırılmıştır. Kadınların demografik özellikleri ve beslenme alışkanlıkları bir anket formu ile belirlenmiş, antropometrik ölçümleri alınmış, GYS tanısı için Gece Yeme Anketi (GYA) kullanılmış, bireye özgü zayıflama diyetleri düzenlenmiş ve 12 hafta süreyle izlenmiştir. İzlemde, antropometrik ölçümler tekrarlanmış ve uygulanan diyetlere ilişkin değerlendirmeler yapılmıştır. Bulgular: Yaş ortalaması 40.64±8.7 yıl olan kadınların ortalama GYA skoru, çalışma grubunda 32.9±5.5, kontrol grubunda 13.5±4.9 olarak belirlenmiştir (p<0.05). Gece yeme sendromu olan kadınların gece yemek yeme ile ilgili sorunlarının ortalama 6.3± 6.0 yıldır sürmekte olduğu saptanmıştır. Gece yeme sendromu olan kadınlarda beden kütle indeksi (BKİ) sınıflamasına göre çalışmanın başında ciddi morbid obez olma oranları, olmayanlara göre daha yüksek bulunmuştur (p<0.05). Çalışmanın sonunda, çalışma ve kontrol grubunun BKİ ve bel çevresi ölçümlerinde sırasıyla 2.02±1.5 kg/m2 ile 5.76±4.9 cm ve 2.50±4.5 kg/m2 ile 6.32±4.3 cm azalma gözlenmiş ancak gruplar arasındaki fark anlamlı bulunmamıştır (p>0.05). Sonuç: Gece yeme sendromu olan kadınlarda zayıflama diyeti sonrası vücut ağırlık kaybının, GYS olmayan kadınlara göre daha düşük olduğu, GYS’nin kadınlarda vücut ağırlık denetimi sürecini olumsuz etkilediği saptanmıştır. Vücut ağırlık denetimi ve GYS arasındaki ilişkinin daha kapsamlı çalışma ve yöntemlerle incelenmesi gerektiği düşünülmüştür.

Aim: This study aimed to evaluate the relationship between night eating syndrome and weight control in adult obese women. Subjects and Method: This study included 100 obese women who applied to an outpatient diet clinic at Beykoz Community Healthcare Centre between September 2015 and June 2016. Women were classified as having night eating syndrome (NES) if they had a total score of ≥25 according to Night Eating Questionnaire (study group), or classified as not having night eating syndrome (control group) if the total score of Night Eating Questionnaire was under 25. Demographic information and dietary habits were obtained, and anthropometric measurements were taken. Night eating syndrome was identified with “Night Eating Questionnaire (NEQ)”. A weight loss program was designed individually, and the women were followed during a total of 12 weeks. During the follow-up period, anthropometric measurements were repeated, and dietary programs were reviewed. Results: The mean age was 40.64 ± 8.7 years, and the mean NEQ scores were 32.9±5.5 and 13.5±4.9 in study and control groups, respectively. The women in the study group were suffering from night eating with an approximate duration of 6.3±6.0 years. According to body mass index (BMI), the rate of severe morbid obesity at baseline was significantly higher in the study group than in the control group. At the end of the follow-up, the mean BMI was decreased by 2.02±1.5 kg/m2 and 2.50±4.5 kg/m2 , and the mean waist circumference was decreased by 5.76±4.9 cm and 6.32±4.3 cm in study and control groups, respectively. However, the difference between study and control groups were not statistically significant (p>0.05). Conclusion: The results showed that total weight loss was lower in women with NES, and NES has a negative impact on weight control. This relationship between weight control and NES should further be evaluated by comprehensive methods.