Bağlanma türlerinin kendini sabotaj ile ilişkisinde öz duyarlığın aracı rolü
Künye
Arslan, M. (2022). Bağlanma türlerinin kendini sabotaj ile ilişkisinde öz duyarlığın aracı rolü. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). İstanbul Medipol Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.Özet
Bu araştırmada, bağlanma türleri (kaygılı ve kaçınmacı) ile kendini sabotaj arasındaki ilişkide öz duyarlığın aracı rolünün incelenmesi amaçlanmaktadır. Araştırmaya 18-35 yaş arası üniversite lisans ve lisansüstü düzeyinde eğitim gören 327 (231 K, 96 E) öğrenci katılmıştır. Araştırmada bağlanma türlerini ölçmek için Fraley ve arkadaşları (2000) tarafından geliştirilen Yakın İlişkilerde Yaşantılar-II (YİYE-II) envanteri; kendini sabotaj davranışlarını ölçmek için Jones ve Rhodewalt (1982) tarafından geliştirilen Kendini Sabotaj Ölçeği (KSÖ) ve öz duyarlığı ölçmek amacıyla Neff (2003b) tarafından geliştirilen Öz Duyarlık Ölçeği (ÖDÖ) kullanılmıştır. Analizlerin tümü SPSS 23 programı kullanılarak yapılmıştır. Analizler öncesinde elde edilen verilerin normallik dağılımları test edilmiş ve Chronbach's Alpha modelinden faydalanılarak güvenilirlik analizleri yapılmıştır. Yapılan korelasyon analizleri sonucunda, bağlanma türleri alt boyutları ile kendini sabotaj arasında pozitif yönde; bağlanma türleri alt boyutları ile öz duyarlık arasında ise negatif yönde istatistiksel olarak anlamlı düzeyde bir ilişki bulunmuştur. Aracı değişken analizi için; Model 4 ve PROCESS SPSS Makrosu kullanılmıştır. Yapılan aracı değişken analizleri sonucunda, bağlanma türleri alt boyutları ve kendini sabotaj arasındaki ilişkide öz duyarlığın kısmi aracı rolünün olduğu bulunmuştur. Psikolojik destek alma değişkeni ile yalnızca kaygılı bağlanma alt boyutu anlamlı ilişkili bulunmuştur. Cinsiyet değişkeni ile bağlanma türleri alt boyutlarının, kendini sabotaj davranışının ve öz duyarlık düzeyinin anlamlı açıdan farklılaşmadığı bulunmuştur. Elde edilen bulgular literatür ışığında tartışılmıştır. Yapılan araştırmanın sınırlılıkları ve gelecek araştırmalar için öneriler ele alınmıştır. This study aimed to investigate the mediator role of self-compassion between attachment styles (anxious and avoidant) and self-handicapping. Three hundred and twenty-seven (231 F, 96 M) undergraduate and graduate students aged between 18 and 35 were recruited for the study. Experiences in Close Relationships-Revised Short Form (ECR-RS) which was developed by Fraley et al. (2000), Self-Handicapping Scale, which was developed by Jones and Rhodewalt (1982), and Self-Compassion Scale, which was developed by Neff (2003b) were used to measure attachment styles, self-handicapping behaviors, and self-compassion levels. All the analyses were conducted using SPSS 23. Normality distribution was tested before analyzing the research data, and reliability analysis was conducted using Chronbach's Alpha model. The results of the correlation analysis revealed a positive significant relationship between sub-dimensions of attachment styles and self-handicapping; and a negative significant correlation between sub-dimensions of attachment styles and self-compassion. To measure the mediator role of self-compassion, Modal 4 and PROCESS SPSS Macro were used. Mediator role analysis of self-compassion in the relation between attachment styles and self-handicapping showed that self-compassion has a partial mediator role. Taking psychological support yielded a significant association solely with anxious attachment style. There were no significant relationships between gender variables and sub-dimensions of attachment styles, self-handicapping behaviors, and self-compassion level. Results of the study were discussed in the light of literature. Limitations of the study were discussed, and advice was given for future research.
Bağlantı
https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi/tezSorguSonucYeni.jsphttps://hdl.handle.net/20.500.12511/11915
Koleksiyonlar
- Tez Koleksiyonu [253]